f. 1) dəf çalıb-oxuyaraq oynayan adam; 2) çəngçalan.
сущ. чинги (1. гъиле тафт аваз манияр лугьудай, пицӀ къугъурариз кьуьлердай дишегьли (гзафни-гзаф къарачидин рушариз лугьуда); 2
Tam oxu »Həyasız adamlara, xüsusən də qadınlara el arasında çəngi deyirlər. Bu söz qaraçılarla bağlıdır; göbəyini oynadaraq rəqs edən qaraçı qızlarına çəngi de
Tam oxu »ÇƏNGİ I is. [ fars. ] Dəf çalıb nəğmə oxuya-oxuya oynayan rəqqasə. Çənginin qazandığı ənlik-kirşana gedər (Ata
Tam oxu »сущ. 1. см. çəng 3. Çəngi səsi звуки чанга 2. устар. танцовщица 3. устар. вакханка (о сладострастной женщине) 4
Tam oxu »(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Qax, Kürdəmir, Şuşa, Zaqatala) bax çengi. – O, çənginin biridi, ona qoşulmasan yaxşıdı (Şuşa); – Çəngiynən üz-üzə durmax yaxşı
Tam oxu »is. 1. Dəf çalıb oxuyan və göbək atmaq kimi rəqslər oynayan rəqqasə (başlıca qaraçı qızlardan olur). [Şəhrəbanu xanım:] [Hatəmxan ağa] israğagün aşnas
Tam oxu »