1. Zərblə, şiddətlə toxunmaq, dəymək, vurmaq.
Kür nəhri sahildəki iri daşlara və sarı qayalara çarparaq hiddətlə çağlayırdı.
Nəhayət, maşın iri qayalara çarparaq köpüklənə-köpüklənə axan çayın kənarına çatıb dayandı.
2. bax çırpınmaq 1-ci mənada.
Köksündə çarpardı polad ürəyi; Gözündə parlardı uca diləyi.
Sən onun qəhrəman, igid oğlusan; Çarpan ürəyisən, vuran qolusan!