MÖVCİB

is. [ ər. ] klas. Səbəb, bais.
□ Mövcib olmaq – səbəb olmaq, bais olmaq.
Cahil oğlanların qız toyuna dürtülməsi yetişmiş qızlar tərəfindən … etiraza mövcib olmazdı. R.Əfəndiyev.

MÖVC
MÖVCİBİNCƏ

Digər lüğətlərdə

белоку́рый генера́л-анше́фский жгутовый кабаржи́ный налага́ться опа́лубщик ошлифова́ть бюрократиза́ция кувырну́ть натанцева́ться размагни́ченный санато́рий ситро́ aerial bar diplopia irreligion mineralogist papyrine rock-cake smart bomb symbolization thrust chamber обрабатывать основной полным-полно