KEÇİNMƏK – YAŞAMAQ Arvadın ürəyi titrədi və gördü ki, gəlin “körpə”sini bağrına basaraq keçinmişdi..
KEÇMİŞ – İNDİ Çiçəklinin nə keçmişinə, nə indisinə yaraşır (Ə.Vəliyev). KEÇMİŞ – İSTİQBAL Mən öz keçmişinə heykəl yonmağı; Alnına yazdıran oğullardana
KEF – KƏDƏR Kef məclisini qoyaq sonraya (A.Şaiq); Gəlməsin üstümüzə dalğası dərdin, kədərin (S.Rüstəm)
KEFCİL – KƏDƏRLİ Kefcil adamdır, heç kefdən qalmır (“Azərbaycan”); Səttar xan olduqca düşüncəli və kədərli idi (M
KEFLƏNMƏK – AYILMAQ Səni içirdib kefləndirmək istəyirəm (S.Qədirzadə); Çaxır boçkası kimi doldurub qarnını, üç gün ayılmaz (S
KEFLİ – AYIQ Bəlkə... bəlkə keflisən? (C.Əmirov); Bu başlarla aşıq-aşıq oynayan; Çevik əldə, ayıq başda nə günah (M
KEFSİZ – SAZ Sərvər, bu gün səni çox kefsiz görürəm, nə olub məgər? (Ü.Hacıbəyov); Qurban götür kəs məni; Qənarədən as məni; Al könlümü, saz eylə; Sin
KEFSİZLƏŞMƏK – YAXŞILAŞMAQ ...Atanın da gözünə görün, bir az kefsizləyib (M.İbrahimov); İstirahətdən sonra xəstənin vəziyyəti xeyli yaxşılaşmışdı
KƏBİN – TALAQ Elə olan surətdə mənim özüm sizə yaxşı kəbin kəsdirərəm (Ə.Haqverdiyev); Fövrən bir molla çağırıb, vəkil elə ki, get Mədinədə mənim arva
KƏC – DÜZ Hələ bir yol üzümə kəc baxmayıb (S.Qədirzadə); Adam gərək dosttanışa düz baxa (“Ulduz”)
KƏCİNƏ – DÜZÜNƏ Ay arvad, mən ha düzəldirəm, sən məni tərsinə burur, kəcinə çəkirsən (Mir Cəlal); Sən düzünə danışsan, ona xeyir olar
KƏCLİK – ÜZÜYOLALIQ Kəclikdən nə çıxar, üzüyolalıq səni ucaldar (“Azərbaycan”)
KƏDƏR – SEVİNC Həm sevinc, həm kədər tutdu məclisi; İlk dəfə şair tək xəyala vardım (H.Hüseynzadə)
KƏDƏRLƏNMƏK – SEVİNMƏK Bilmədi ki, bu hala sevinsin, yoxsa kədərlənsin (İ.Şıxlı)
KƏDƏRLİ – SEVİNCLİ Bəli, o çox kədərli idi (C.Əmirov); Mənə ümman desələr; Azad süzən gəmim ol; Səadətli, sevincli, fərəhli aləmim ol (M
KƏHƏR – YABI Kəhər olmasın lap yabı olsun, mollaya bir at vacib idi (Mir Cəlal)
KƏLƏKBAZ – SADƏLÖVH Kələkbaz, daha nə düşünürsən (A.Şaiq); Hanı sadəlövh çağım; Onlara inanırdım (C.Novruz)
KƏNAR – YAXIN Onun yanına kənar və yaxın adamlar toplaşmışdılar (“Azərbaycan”)
KƏNARDA – YAXINDA Salman yastıqlanaraq kənarda oturmuşdu (M.İbrahimov); Bu arada, yaxında dörd-beş əl şiddətli tapança atılır (H
KƏSƏ – DOLANBAC Kəsə yolla getsək, onlara çatarıq. Cığır dolanbac yol kimi əyri idi, on addım qabağı görmək olmurdu (M
KƏSƏRLİ – KÜT O indi aciz və küt bir mətbəx bıçağı deyil, sınaqlardan çıxmış kəsərli bir qılınc kimi idi (Mir Cəlal)
KƏSİCİ – KÜT Baxışlar xəncər kimi kəsicidir (M.İbrahimov); Bu elə kütdür ki, heç yerə də qoymaz (S.S
KƏSİR – ARTIQ Gəl, gəl ki, yoxaldaq hər cəbhədə kəsiri (S.Rüstəm); Bıy, ay kişi, məndə artıq heyvan nə gəzir (M
KƏSKİN – ZƏİF Sual kəskin və amansız idi (C.Məmmədov); Onun cavabları çox zəif idi (“Azərbaycan”)
KƏSKİNLƏŞMƏK – ZƏİFLƏŞMƏK Nigarançılığın göyərtisi getdikcə kəskinləşirdi (S.Sərxanlı); Qızdırma ürəyi çox zəiflədir (M
KƏSKİNLİK – ZƏİFLİK İnsanların gözlərində, baxışlarında, hərəkətlərində dərhal diqqəti cəlb edən bir kəskinlik vardı (M
KƏSMƏ – DOLAMA Buradan kəsmə enmək mümkün idi (S.Vəliyev); Adamlar həmin boşluq ətrafındakı yolla dolama gedəcəkdir (S
KİÇİK – BÖYÜK Nə böyüyün yerini bilirsiniz, nə kiçiyin (C.Cabbarlı). KİÇİK – YEKƏ İdealları yekə; Ürəkləri kiçik (R
KİÇİKLİ – BÖYÜKLÜ 24 ölkə gəzdim; böyüklü, kiçikli (R.Rza)
KİÇİKLİK – BÖYÜKLÜK Əlbəttə, əlbəttə, biz həmişə kiçikliyinizdə varıq (C.Cabbarlı); Başın böyüklüyü yiyəsinə donuz güldürər (Ata
KİÇİLMƏK – BÖYÜMƏK Niyə kiçildim; Nə oldu birdən (İ.Tapdıq); Bunu, əziz ata, ona görə yazıram ki, bilsən, mən daha böyümüşəm (S
KİFİR – GÖZƏL Həmişə gözəl qızlar kifir kişilər haqqında bu cür düşünürlər (C.Əmirov)
KİFİRLƏŞMƏK – GÖZƏLLƏŞMƏK Arıqladıqca kifirləşir. Siz isə gündən-günə cavanlaşır, daha da gözəlləşirsiniz (C
KİFİRLİK – GÖZƏLLİK – Yox canım! Qumru hara, belə kifirlik, neybətlik hara! (Mir Cəlal); Qırmızı paltar və üzünə tökülən qara zülflər qızın nazik bədə
KİFLİ – SAF Onda onun kifli, üfunətli düşüncələrində bitdən sirkəyədək nə desən tapılardı (Mir Cəlal); Mavi, saf sular sakitsakit axırdı (S
KİLİDLƏNMƏK – AÇILMAQ Dili kilidləndi (Ə.Vəliyev); Əhmədin boğazı açıldı, dili söz tutdu (Ə.Vəliyev)
KİLİDLİ – AÇIQ Qapı kilidli idi. Onun başı açıq idi (Ə.Vəliyev)
KİLKƏLİ – TƏMİZ O qab təmiz deyil, dibi kilkəlidir
KİN – MƏHƏBBƏT Qoy bu sonsuz məhəbbət günəş kimi var olsun! Onlara verməz aman kinimin dalğaları (S.Rüstəm)
KİNLİ – SAKİT Sakit ağaclar; Kinli dolunun; hərbinə düşür (İ.Tapdıq)
KİNSİZ – ƏDAVƏTLİ Güllü qarının xasiyyəti mülayim, ürəyi kinsizdir (T.Kazımov); Ondan özünü gözlə, ədavətli adamdır (“Ulduz”)
KİP – BOŞ Sonuncu dəfə Məstan otağa girəndə qapı kip örtüldü (T.Məmmədov); Pəncərə boş bağlanıb
KİRİMƏK – QIŞQIRMAQ Əllərini bir-birinə vurub kiridi (Mir Cəlal); Qədir sözünü qurtarmamışdı ki, bəy qışqırdı (Mir Cəlal)
KİRLİ – TƏMİZ İdris tərli, kirli corablarını gizləmək üçün çəkməsini ayağına taxdı (Mir Cəlal); Sütuna vurduğu mıxdan tiftikli təmiz məhrəba asmışdı (
KİRLİLİK – TƏMİZLİK Bu qızın ancaq bilikdir, təmizlikdir zinəti (H.Cavid); Onun əynindəki paltarların kirliliyi pintiliyindən irəli gəlir
KİŞİ – ARVAD Arvadın hünəri nədir ki, kişiyə əl atsın (S.S.Axundov)
KİŞİLƏNMƏK – ARVADLANMAQ – Ay kimsən? – deyə Mikola səsinə güc verib yaşına münasib olmayan bir tərzdə kişiləşdi (S
KOBUDLUQ – ZƏRİFLİK Kobud dedim, kobudluq yerində xoşa gəlir (S.Rüstəm); Tıqqıltının zərifliyindən duydum ki, qadın barmaqlarıdır (S
KOLLEKTİV – TƏKBAŞINA Bu işin öhdəsindən kollektiv gələ bilər. Təkbaşına iş görmək də çətindir (M.S.Ordubadi)
KOLLEKTİVLƏŞMƏK – FƏRDİLƏŞMƏK Buna görə də əmək kollektivləşməli və istehsal vasitələri kollektivin əlində olmalıdır (C