SOLUXMAQ – AÇILMAQ Fətullahın ailəsi külək vuran zəif bağ bitkisi kimi soluxmuşdu (Mir Cəlal); Açılın iyli güllərim, açılın; Allı-əlvanlı güllərim, aç
SON – BAŞLANĞIC Quzum, artıq bütün fəlakətlərin ya sonudur, ya başlanğıcı (H.Cavid). SON – İLK İlk baharın son gecəsi idi (S
SONBEŞİK – İLK Ayrı oğul idi mənim Əmrahım; İlkim, sonbeşiyim, tək çinarımdı (Ə.Cəmil)
SONRA – DƏRHAL Sonra əlləri qanlı çəkildi onlar geri (S.Rüstəm); Dərhal əlavə etdi (C.Əmirov). SONRA – ƏVVƏL Adam gəlib əvvəl qonağın halını bilər, so
SONRAKI – ƏVVƏLKİ Hələ ki biz onun qaçaq düşmədən əvvəlki, sonrakı işlərini öyrənirik (“Ulduz”)
SONUNCUSU – BİRİNCİSİ Yoxsa bu həm birincisi, həm də sonuncusu oldu? (S.Qədirzadə)
SOSİALİZM – KAPİTALİZM Şərqdə sosializm bayrağını birinci qaldıran sizin fəhlə və kəndlilər olub (M.İbrahimov); Kapitalizm hakim sinfin mənafeyini qor
SOYUDUCU – QIZDIRICI Belə ki, aldığımız vaxtdan bir az sonra soyuducu işləmədi. İndi qızdırıcı alətlər buraxılır
SOYUQ – QAYNAR – Xala, bu ki hələ lap qaynardır (G.Hüseynoğlu); Su hələ soyuqdur
SOYUQLU – İSTİLİ Dünya insan evidir: istili ya soyuqlu (R.Rza)
SOYUQLUQ – İSTİLİK ...Qarşıdakı hücuma soyuqluq göstərdi. Hər doğma baxışda bir istilik var (H.Hüseynzadə)
SOYUTMAQ – İSİTMƏK Soyutmuşdu onu işdən məhəbbət (S.Vurğun); Xörəyi isidib gətirdi (Ə.Vəliyev)
SOZALMAQ – YAXŞILAŞMAQ İraq olsun, uşaq sozalır, qorxuram, başına bir iş gələr (“Azərbaycan”); Xəstənin vəziyyəti yaxşılaşır (Mir Cəlal)
SÖKMƏK – TİKMƏK Bircə aya tikdilər doğma övladlarıyçün; Köhnə paltarını sökür maşınla (S.Rüstəm). SÖKMƏK – TOXUMAQ Deyirəm, olsaydı ixtiyarları; Dağın
SÖKÜK – TİKİK – Bir parça şifir tapıb, sökük yeri örtmək çətindirmi? (M.İbrahimov); Köynəyinin tikik yerlərinə baxırdı (“Azərbaycan”)
SÖNMƏK – PARLAMAQ Son günləri yaşar dinc; Qəlbində sönmüş sevinc (A.Şaiq); Şəkli görcək qızın gözləri sevincdən parladı (S
SÖNÜK – QAYNAR Şəhərdəki sönük həyatından uzaqlaşmağa səy etdi. Qaynar şəhər bir dərya, qız isə üzük qaşı olub orada batmışdı (S
SÖYMƏK – TƏRİFLƏMƏK – Mirzə Mahmud, sən qəzetdə məni söyəcəksən də, tərifləyəcəksən də, sənin işindir (Ə
SÖZÇÜLÜK – YIĞCAMLIQ Əsərdə yığcamlıqdan çox sözçülüyə daha çox meyil edilmişdir
SÖZLƏŞMƏK – BARIŞMAQ Bəzən sözləşərdik, bəzən küsərdik; Yenə də bir yerdə çörək kəsərdik (S.Rüstəm); Axırda barışdılar, dostlaşdılar (S
SÖZÜBÜTÖV – AĞZIBOŞ Deyəsən, sən sözübütöv adama oxşayırsan (F.Kərimzadə); Ona söz demə, ağzıboşdur (“Azərbaycan”)
SRAĞAGÜN – BU GÜN Axı srağagün gecə bərk yağış yağmışdı (C.Əmirov); Bu gün ilə, ərsə dönə; Hamı belə günlərlə öyünə (R
START – FİNAL Start idman yarışlarının başlandığı yer, final isə idman yarışlarının yekunlaşdırıcı son hissəsidir
SUÇLU – GÜNAHSIZ Sən ağacı götür, suçlu özünü bildirəcək (Ata. sözü); Nə qədər günahsız adamları bada veriblər (“Ulduz”)
SUÇSUZ – GÜNAHKAR Bəli, yox yer üzündə suçsuz adam (H.Cavid); Lakin könül bir sözdən; dərin yara alırsa; əcəb kimdir günahkar? (R
SULAMAQ – QURULAMAQ Zibil qutularını gündə bir dəfə boşaldıram, səkini gündə üç dəfə sulayıb süpürürəm (M
SULANMAQ – QURUMAQ Dodaqları azca qalınlaşıb sulanmışdı (İ.Şıxlı); Dənizlər, çaylar quruyub, dağlar çöküb (R
SULU – DƏMYƏ Bu fikirlə çapdı atı; Endi sulu dərəyə (A.Şaiq); Göytəpə kəndinin üst tərəfi dəmyədir (İ
SUSQUN – DEYİNGƏN Bilmirəm, nə üçün o susqundur (“Ulduz”); Zövcəsi deyingən kişinin saqqalı tez ağarar (S
SUSQUNLUQ – DEYİNGƏNLİK Demə gözə görünən sakitlik, susqunluq və mütilik aldadıcı bir tərzdə imiş (M
SUSMAQ – DİLLƏNMƏK Susma, sən sussan, mənim həyatım susar (A.Şaiq); Dillənir dindirməmiş gərəksiz bir saz kimi (S
SUYUŞİRİN – ƏTİACI Bu təmkinli, suyuşirin adama baxa-baxa nədənsə dənizi xatırlayıram (S.Sərxanlı); Ətiacı arvaddır (“Azərbaycan”)
SÜBH – GECƏ Gecələr sübhə kimi, sakit edə bilmərəm, bu nigaran qəlbimi (R.Rza)
SÜDƏMƏR – YAŞLI Eh!.. Atalar neylədi ki, sənin kimi südəmər oğullar neyləsin (A.Şaiq); İmirin üzündə özündən çox-çox yaşlı bir gülüş vardı (M
SÜKUT – HAY-KÜY Sükut gərmiş qanadını evlərə, eşiklərə (H.Hüseynzadə); Bu hay-küy ona çox mənasız görünürdü (Mir Cəlal)
SÜLH – MÜHARİBƏ Biz Vətən məcnunu, el aşiqi, sülh əsgəriyik; Biz Vətən naminə ölsək, dirilərdən diriyik (B
SÜRƏTLƏ – YAVAŞ İndi Rəna sürətlə işləyirdi (C.Məmmədov); Stəkanı nəlbəkiyə yavaş qoy (Mir Cəlal)
SÜRƏTLƏNMƏK – LƏNGİMƏK Onda işimiz birə-on sürətlənər (M.İbrahimov); Pul ala bilməyəcəyəm, işimiz ləngiyəcək (M
SÜRƏTLİ – YAVAŞCA Hər üçü evi tərk edib sürətli addımlarla irəlilədi (S.Vəliyev); Otaqdan yavaşca çıxdı (M
SÜST – GÜMRAH Təngimiş səsimdən, süst gülüşümdən; Elə bil yanğımı hiss edib duydu (Ə.Cəmil); Gümrah oğlandır, işləməkdən yorulmur (“Azərbaycan”)
SÜSTLÜK – GÜMRAHLIQ Bağır çox fikirləşdi, ərköyün Nazlının, haylı-haraylı Nazlının indiki süstlüyünü, sakitliyini bircə yerə yozdu (İ
SÜVARİ – PİYADA Cavanşirin Muğan qalasına hamıdan əvvəl sərkərdə Poladın süvariləri yol açdılar (M.Hüseyn); Topların ara vermədən atdığı yaylım atəşin
ŞAD – QƏMGİN Mən həmişə şad və qəmgin xəbərləri onun çöhrəsindən oxuyardım (M.S.Ordubadi). ŞAD – MƏYUS İzzət vağzala nə qədər şad getmişdisə, o qədər
ŞADLANMAQ – HEYİFSİLƏNMƏK Sevinsin, şadlansın çöl də, çəmən də (C.Novruz); Mən başqa şeyə heyifsilənirəm (C
ŞADLIQ – BƏDBƏXTLİK Bir kəlmə bu halım ya şadlıqdır və ya bədbəxtlik (C.Cabbarlı)
ŞAX – ƏYRİ Camaatın üzünə şax baxım (M.İbrahimov); Həmişə çalışırdı ki, başqasına əyri baxsın. ŞAX – ƏZİK Qalın və şax yarpaqları başında boşqab kimi
ŞAXLI – KÖHNƏ Köynəyi köhnə, amma kostyumu şaxlı idi (“Ulduz”). ŞAXLI – QIRIŞIQ Şaxlı köynəyinin üstündən qırışıq qalstukunu bağlamaq istədi
ŞAXTA – İSTİ Sizin başınızı şaxta vurmuşdur (C.Cabbarlı); Adam bilmirdi ki, istidən başını hara soxsun (“Azərbaycan”)
ŞAXTALI – BÜRKÜLÜ Sanki onu şaxtalı, boranlı qış günündə buzlu suya saldılar (İ.Şıxlı); O günün sabahı bürkülü yay axşamında Gülşən kolxoz idarəsinə g
ŞAQRAQ – KƏDƏRLİ Ömrümüzdən bir gün belə incə, şaqraq keçirdik (A.İldırım); Kədərlidir, imkandan artıqdırsa (R