(Tovuz) çiçək növü. – Sancıçiçəyi sö:uxdəymiyə xeyirdi
(Zaqatala) uşaq oyunu adı
(Dərbənd) yelləncək. – Sançağda hüçünədig
(Salyan) ov iti. – Eldar hara gedir, sandığtulasın da öziynən aparır
(Cəbrayıl, Zəngilan) arabanın oxlarını bana birləşdirən yastı ağac. – Arabanın sandığı xarab olub (Cəbrayıl); – Ərəbənin sandığı sinib (Zəngilan)
(Sabirabad) ola bilsin ki, bəlkə, çox güman ki. – Sanrı, bu iş yaxın vaxta kimi düzələ
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Sanşdımağaşda çox uşax oynuyur
(Lənkəran) qırmaq. – Bir santur almişəm
(Qazax, Tərtər, Tovuz) lap. – Mürsəl sap yaxşı adamdı; – Onunla qonşu olmaq sap ürəyimnəndi (Tovuz); – Bir azdan so:ra çayın su: sap azalajax (Qazax)
I (Hamamlı) yeməli yabanı bitki adı. – Sapağın enni yarpaxları var, barmax yoğunnuxda özəyi var, özəyin soyuf duznan ye:llər, bə:zi yerrərdə turşu da
(Çənbərək) kotanın və ya xışın ağzına yığılmış torpağı, zibili təmizləmək üçün ağac. – Sapakel kotanın boğazın təmizdəmədi, çox yağıf, palçıxdı; – Hər
(Meğri) boyun. – Xan atdısı sapalağıma bir ağac gəldi, quşgeşdi oldum
(Gəncə) sapand. – Sapatanın qolu uzun olanda daş bərk deyər, uzax gedər
(Lənkəran) bitki adı
sapba verməx’: (Cəbrayıl) sapdırmaq. – Qaçanda sapba verdim ki, məni tutəmməsin
(Zaqatala) sözündən qaçan, sözünün üstündə durmayan
(İmişli) bax sapqa. – Bə:m sapxasız alağa gedəllə:r?
(İmişli) kətmənləmək. – Bu:n ağajdarın dibini sapxaleyun
(Tovuz) arabanın bir hissəsinin adı
sapışqulu verməx’: (Qazax) aradan çıxmaq
sapıtqa verməg: (İmişli) azdırmaq (ov zamanı)
(İmişli) kələk, hiylə. – Sapıtmeynan tülki başın qorıyırdı
(İmişli, Zəngilan) 1. aldatmaq 2. sözündən qaçmaq. – Söz verdi ki, səni göndərəcəm, indi sapıdır (Zəngilan)
(Sabirabad, Salyan) kətmən
(Şərur) oğurlamaq. – Bir gecə sapqınnıyıb camışını götürüb qaçdılar
I (Qazax) əyri-üyrü (yol). – Biz sappa yoldan dağa çıxdıx II (Qazax, Mingəçevir) qəbrin meyit qoyulan hissəsi
(Füzuli) qəflətən, qəfildən
(Ağdam) üzüm növü adı
(Balakən) incitmək
(Ordubad) ağac adı. – Həsən bir sar kəsmişdü
(Bakı) 1. bir-birinə yapışaraq bərkimiş balıqqulağı 2. yerin alt qatında tam daşlaşmış təbəqə, qat. – Pişik düşib quyya, gedib sarağa görmeg olmır
(Balakən) bitki adı
(Tovuz) xəstəlik adı. – Saraltma qoyunnarda da olor
I (Quba) eyvan II (Cəlilabad, Dərbənd) tövlə. – Sarayda mallar da uladu (Dərbənd); – Bizdə pəyə demeylər, hamı saray dey
(Hamamlı) uçurum
(Əli Bayramlı) toyu və ya şadlıq məclisini idarə edən şəxs
(Şəki) evin çardağında ən uca yer. – Öyün sarğalında quş yuva tikifdi
(Qazax) sarı
(Ordubad) sahə. – Hər kişdənin öz sarhası var də
(Tovuz) uçurum
(Kürdəmir) baramaqurdu xəstəliyi. – Sarıbığın olmasa pilanı ödüyəcəm
(Cəbrayıl) bax sarıbığın ◊ Sarıbuğum olmax (Cəbrayıl) – saralıb ölmək (baramaqurduna aiddir)
(İmişli) sarı sarmaşıq. – Sarıca düşən əkin dirilməz
(Qazax) dağlıq. – Sarıf yeri əlimiznən piçerix’
(Salyan) boğça. – Sarığı yükün dalına qoymışam. – Könnəgün sarığdadı
I (Ağdam) yemiş növü adı II (Çənbərək) turşu hazırlamaq üçün bişirilmiş meyvədən alınan şirə. – Bir qazan sarıköynəx’ süzdüx’
(Ağdaş, Qazax) kəhrəba. – Mən sarılıxdan olan təspehimi itirmişəm (Ağdaş)
I (Basarkeçər) kərmə. – Sarıma yaxşı yanacağdı II (Salyan) qadın paltarına bəzək üçün tikilən pulcuq
(Cəbrayıl, Zəngilan) bax salımçax. – Gözdüyün sarımçağın ipi qırılmasın (Cəbrayıl)