(Dərbənd) boyunduruq
(Şamaxı) boyunduruğa bağlanan qayış. – Övəndənə qırılıb
(Cəlilabad) nəsil, tayfa, əqrəba. – Mının övladınnan orda – İranda qalan çox var
(Zəngilan) dəfə
(Dərbənd, Quba) iməcilik. – Öonşilər övrəzə gəlitdilər (Dərbənd)
(İrəvan) tabaqlamaq, taxılı tabaqlayaraq təmizləmək. – Get arpanı övsətdir
(Əzizbəyov) arabanın oxu
(Göyçay) uşaq oyunu adı
(Gədəbəy) fikir, məsləhət, tədbir. – Öycün nədi mən barədə?
(Qarakilsə) öncül, qabaqda gedən (öküz, kəl). – Eçe deyən kimi öycül qabağı çəkir
(Qazax) evin yanında və ya qabağında tikilən mətbəx
(Gəncə) qabaq, əvvəl, tez. – Mən Əlidən öydə evə çatdım
(Ordubad, Şərur, Şəki) bax öəç. – Qalxozun yüzdən artığ öyəci var
(Culfa, Ordubad) bax öəç
(Ağdam) bax öəç
(Xocavənd) bax öəşdəməx’. – Mən qoyunu öyəşdədim gətirdim
(Naxçıvan) həşərat adı
(Cəbrayıl) göyərçinə oxşar quş adı. – Biz öygö:k yeri billix’
(Hamamlı) yamsılamaq. – Bu mənim ağzımı öygünö:ür
(Salyan) əhval. – Onun öyhalı yaxşı döy
(Qazax) könülsüz, iştahasız yemək. – İşdahı yoxdu, əppəyi ağzına alıf öykəle:r
(Çənbərək) oyun adı. – Gəlin ökyöşdü oynuyax
(Göyçay) bax övlad
I (Beyləqan, Borçalı, Cəbrayıl, Göyçay, Hamamlı, Qazax, Şərur) bax övnə. – İnəyimiz bir öynə sağılır (Qazax); – Qoyun gündə bir öynə sağına gələr (Şər
(Dərbənd) yellənmək (yelləncəkdə)
(Ağdam, Borçalı, Qazax) qumru. – Ona öyö də de:llər, qumru da de:llər (Borçalı)
(Şəki) bir neçə gün bundan qabaq. – Öyralı didilər ki, Bahar gəlir; – Öyralı bizə Məmmədalı gəlmişdi
(Cəbrayıl, Mingəçevir) bax öyralı. – Öyrəli Müslimə xalam bizə gəlmişdi (Mingəçevir)
(Şahbuz) qara çörək
(İmişli) səliqə, qayda. – Öy öysürügdən düşüb, arvad yox, gəlin də uzağda
(Gəncə) qonurrəngli quş. – Öyşəx’ çöplər üstündə yumurtdar
(Gəncə) bax öyəyana
(Ucar) b ax nöyüccə. – Öyüccə gər ağacında yuva tikip
(Cəbrayıl) bax oyux III, 1
(Tovuz) bax ovux
(Naxçıvan) dərə
(Karvansaray, Qazax, Şəki) o gün. – Öyün sizə:lmişdim, öydə yoxdun (Qazax)
(Meğri) mehriban, səmimi
(Meğri) 1. isinişmək 2. mehriban, səmimi olmaq, birlikdə gəzibdolanmaq. – Bu uşaxlar elə indidən öyürrəşsələ yaxşı olu
(Zaqatala) tərslik etmək, əsassız mübahisəyə girişmək
(Çənbərək) təəssüflənmək. – Oruc axşam özələnirdi kin, büvümün yannələlmədim
(Lənkəran) yoğurmaq. Pp
(Cəbrayıl) deyinmək, öz-özünə danışmaq
(Karvansaray, Çənbərək) təəssüflənmək. – Səmət özəllənif büvümün yanına getmədiyinə ö:rə
özgə vırmağ: (Dərbənd) çayda üzmək. – Uşağ çayda özgə vıradi
(İsmayıllı, Salyan, Şəki) guya. – Özgəndə biz büyün kəndə getməliydüg (İsmayıllı)
(Qazax) öz-özünə. – Özgəndinə nə fikirrəşirsən?
(Cənubi Azərbaycan) quş adı
(Qax) ipək sap
(Çənbərək) xəmiri yayıb kəsmək, doğramaq (əriştə üçün). – Ayna yaxşı özür ərişdiyi