(Şəki) boş-boş. – Nə çox lədim-lədim danışırsan
(Şəki) yersiz, boş-boş danışmaq. – Sən lədimnəmmə, otu yerində
(Bolnisi, Mingəçevir) tərpənmək, yerindən oynamaq, laxlamaq
(Şəki) bax ləfləmməx’. – Dişim ləflənirdi, gidif çıxartdırdım
(Şəki) tərpətmək, yerindən oynatmaq, laxlatmaq. – Sütünü ləflətdim
(Meğri) danışanda ağzı sulanan
(Xaçmaz, Quba) kotanın bir dəfə açdığı şırım. – On beş ləgər əkməmiş kotanı açırsan (Xaçmaz)
(Qazax, Şəmkir) ləqəb
(Daşkəsən) zarafat. – Mən sənin ləğəmbənnən cırnamarım
(Lənkəran) iflic. – Ləğvə olmusan, əlin niyə əsir?; – Fərəculla ləğvə olub
(Zaqatala) rahatluqum. – Atam bir qutı ləhdilukun aldı
(Qazax) yerimək üçün atı həvəsləndirmək. – Ləhliyirəm at getmir, yorulufdu
(Qazax) məc. yormaq, təngnəfəs etmək. – Sən öl, olları dünən piçində elə ləhlətmişəm ki, qıyamatatan unudammazdar
(Xaçmaz, Quba, Qusar) 1. duru palçıq (Xaçmaz). – Torpağ ləhmədü, axırdı 2. palçıqlıq (Quba). – Bizi ləhmələrdən qışda hiç kiçmağ ulmiyədi, adam batub
(Füzuli) biryaşar erkək dəvə
I (Lənkəran) sınıq. – Bu çarx ləxşəgdi ki, oxa niyə salmısan? II (Lerik) xəstə
(Tovuz, İrəvan) bax laxşəng. – Özün danışırsan, özün gülürsən, belə də ləxşəy adam olarmı? (İrəvan)
(İrəvan) laglagçılıq. – Sən gəl bu ləxşəx’liyi burax
(Tovuz) bax laxşəng. – Ə:, nə ləxşəng adamsaη
(Bolnisi, Gəncə, Qazax) davakar, höcət, adamla yola getməyən, pisxasiyyətli. – Ləj olma, qonum-qonşuynan yaxşı dolan (Gəncə) ◊ Ləj tüşməx’ (Gəncə, Qaz
(Gəncə, Qazax, Oğuz) düşmənçilik. – Özüm ləjdix’cən dedim (Oğuz); – Ləjdix’dən xe:r gəlməz (Qazax) ◊ Ləjdix’ salmax (Gəncə) – düşmənçilik salmaq
I (Çənbərək, Qazax) şikəst. – Atamın qolunu-qılçasını yel tutuf, kişiyi ləkəntə eliyif (Qazax) II (Meğri) xəstəlik adı
(Salyan) bax ləkəntə I. – Zakir atdan yıxıldı, qolı sındı, ləkənti oldı
(Başkeçid) üzün ləkəsini aparmaq üçün istifadə olunan bitki
(Bakı) bax lekər
ləkütə eləməg: (Lənkəran) söyüş söymək. – Ləkütə eləmə, Zeynəb
(Füzuli) hündür, ucaboylu. – Ləqqar Zilfiqarı dindir
(Biləsuvar) məxmər pencək. – O özünə lə:l tikdirdi
(Salyan) başmaq. – Ləleini götü gəl, giyim
(Əli Bayramlı) bax ləlein
I (Ağdaş, Bolnisi, Salyan, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Göyçay, İsmayıllı, Kürdəmir, Lənkəran, Masallı, Mingəçevir, Saatlı, Salyan, Tovuz, Yevlax) ata
(Cənubi Azərbaycan) yemlik südündən hazırlanmış saqqız. – Yemlik südünnən lələbətin qayırıb arvatdara satdım
lələdağ verməx’: (Çənbərək) dağ çəkmək. – No:ruz maηa bir lələdağ verdi ki
(Bakı) qızışdırmaq. – U özünnən çıxıb, sən də bir yannan lələg vərirsən
(Salyan) çərəz. – Məzahim zol lələgili yiyir
(Şamaxı, Salyan) bax lələgili. – Yeməydən so:ra lələgillə gətirdilər (Şamaxı)
(Salyan) məc. yolmaq, hər şeyi əlindən almaq. – Mən elə adamı lələgliyərəm də
(Kürdəmir) bax lələgili. – Nizam elə ki bazara getdi, pulu verər lələgülləyə
(Gəncə) qarğı yarpağı. – Qarğının lələyini ayırtda
(Salyan) qoz, fındıq ləpəsi və kişmişdən ibarət çərəz. – Lələkittanı cibə töküb yi:llər
I (Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) sağdış, soldış. – Lələlix’ bəyin sağındasolunda oturor (Gədəbəy) II (Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar) sağdış, soldış
I lələm saqqası: (Ağdaş) qoz növü. – Lələm saqqasının gəzəli hələ çatdamıyıb II lələm saqqası: (Ağdaş) qoz növü
I (Mingəçevir) bax lalameg II (Mingəçevir) bax lalemeg
I (Salyan) pəltək. – Dilim pəltəg dö:ür ki, lələpəto danışım II (Salyan) qoz, fındıq ləpəsi və kişmişdən ibarət çərəz
(Oğuz) bax lələ I
(Şərur) bax lələvin
(Cəbrayıl, Meğri) acgöz. – Qərəçi lələvinnəri kimin gözü çörəx’dən duymey (Meğri)
(Lənkəran) avara, sərgərdan
(Başkeçid, Bərdə, Qazax) bax ləyliğa. – Lə:lğa belədi dana, birinin adı Əlidi, bir şey qoşuflar adına, bılara lə:lğa de:llər (Başkeçid)
(Bakı, Dərbənd) beşik. – Uşağı ləliyə qoy, yırğala yatsın (Bakı)