mızırax qoymaq: (Qarakilsə) mane olmaq
(Ağdam, Naxçıvan) bax mizqan I
(Bərdə) burnunda danışan, tıntın. – Məhəmməd mızmız danışır; – Mızmız adam yavaşdan danışar
I (Borçalı) bax mızmız II (İsmayıllı, Yevlax) 1. süründürməçi (İsmayıllı). – O, yaman mızmızıdı (İsmayıllı) 2
(Meğri) yeyinti şeyləri. – Aslana mızvara daşımaxdan yurılmişdim
(Lənkəran, Salyan) quş (toyuq) biti. – Hində to:uğları mic basıb (Salyan)
(Cəlilabad) mühəndis. – Micavay deyrüg incinara; – Bi sə:r bi adam gedey micavaylara urcah oloy
I (İmişli) bax mijə II (Bakı) kirpik III (Lənkəran) ovuc. – Beş-altı micə plov yedim IV (Salyan) titrətmə
(Lənkəran) ovuclamaq. – Bax, poloni micəli:ruğ, onnan ye:ruğ
(Qarakilsə) ətdə əmələ gələn qurd
(Qarakilsə, Naxçıvan, Şərur) bax midiləmax. – Yekə oğlansan, miciləmə, tez ye görəy (Naxçıvan); – Yemir ki, elə miciliyir (Qarakilsə)
(Kürdəmir) gizildəmək. – Əlim micilləşir
(Qax, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) 1. keçi balası. – A bala, micirrəri gözdən qoyma, itər (Şəki) 2. zəif, arıq, cansız
(Gədəbəy) iştaha. – Micişim yoxdu kun, yə:m bir bamba çörəx’
(Şəki) meşədəki ağaclara nişan vurmaq. – Meşədə ağacı miçətdiyirdi meşəbəyi
(Tovuz) qurdalanmaq. – Ə:, nə midanırsan, tez ol yi; – Ə:, heyvannar bələni aşdı, sən hələ midanırsan
(Salyan) 1. kömək 2. arxa 3. qohum-əqrəba
(Lənkəran) iştaha. – Heş bilmirəm neynim, middəm aparmır
(Mingəçevir) astagəl, astabasar
(Şəki) astagəl, astabasar, çox ləng iş görən. – Yavaş iş görənə diyillər midix’
(Qax) yavaş-yavaş, ləng iş görmək və ya yemək
(Şamaxı) bax midilamax
(Cəbrayıl) layiq ◊ Midqar görməx’ – layiq görmək. – Mını saηa midqar görmürəm
(Kürdəmir) bax mədbər
(Göyçay, İsmayıllı) bax mədbər. – Midvar heyvançundu; – Midvarı atdara vurallar
(Cəbrayıl) çəyirdəyi çıxarılmış zoğal qurusu
(Quba) yumurtanı çalmadan bişirilən qayğanaq. – Yumurtanı çalmıyibəni tükəllər toveyə, yağda pişədü, uladu mixləmə, so:ra tükəllər buşqaba
(İmişli) palazda naxışsız, ensiz zolaq. – Bü:n bir mijə toxumuşam
(Zəngilan) cür. – Əlli mikin işimmar <işim var>, hənkisi:n qulpunnan yapışım, bilmirəm
(Zaqatala) böyürtkən
(Ağdaş) döyülmüş qoz ləpəsi ilə bəkməzin qarışığı. – Miqqi ilə çoxlu çay içirəm
(İmişli) biz (tüfəngdə) Mil getməx’ (İsmayıllı) – düz getmək. – Kişiyə söz lap kar elədi, mil getdi
(Culfa, Naxçıvan, Şərur) üzüm asmaq üçün xüsusi ağac. – Üzüm milaxdan asılır, qalır (Şərur); – Milax bir put birdən üzüm saxlı:r (Naxçıvan)
milçəy’ əx’məx’: (Gəncə) (sahəni) – ikitərəfli əkmək. – Bu yeri milçəy’ əx’məx’ yaxşı olar
(Ağdam, Xocavənd) qoyunun boğazından sallanan bir cüt vəz
milçəyçıxan vaxdı: (Salyan) yazın ortaları. Milçəyçıxan vaxdı Şirvana gedirük
(Çənbərək) arzu, istək. – Ziyrətdin höjətdi, gərəy onun mileyminnən gedəsən
(İsmayıllı) hiyləgər, bic. – O:n yazığ görünməyinə baxma, yaman milə adamdı
(İsmayıllı) çübuq, nazik ağac. – Meşədən odun gətirən çağı bir əz də milil gətrüz
(İmişli) bir yerdə durmaq, tərpənməmək. – Qaşqato:uğ gəldi, çala:n ortasında milləndi
(Cəbrayıl) şikəst, əlil
(Ağcabədi) döşəkçə
(Quba) gödək, qısaboy (adam). – U mimig adamdu, buyi çıxmiyədü ki, çıxmiyədü
(Salyan) üzüm növü. – Bir put minaxafa aldım
(Quba) paltar sərilən ip. – Git mincərdən paltalları yığ
(Dərbənd) muncuq
(Tabasaran) oxlov. – Minçava sinitdü, çüreg yaymağ ulmayutdu
(Quba) geyilmiş, nimdaş. – Üzi mindaşdu, amma uzağdan təzəyə uxşiyadu
(Zaqatala) 1. çiyin 2. boyun. – Yaxşı atı mindovunnan bilməx’ olar
(Çənbərək, Qazax, Naxçıvan) bax mindov. – Elə hündür oğlandı mindoyuna əl çatmır (Qazax); – Gəlip mindoyu yaralanıf (Naxçıvan)