(Qəbələ) ot tayasının ortasına sancılmış ağac
(Qazax, Tovuz) üçyaşar at
(Çənbərək, Gəncə, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir) əl çəkməmək, qarayaxalıq etmək. – Məni nə mingirreyifsən? (Qazax); – Əli gənə Həsəni mingirriy
(Salyan) çox, həddindən artıq. – Bı yıl (il) üzüm minkeşmə olub
(Culfa) geyim, paltar adı. – Əynində mintənəsi var
(Cəbrayıl) paxır. – Sərnici mir yeyib deşilib
(Basarkeçər) südlü horra. – Mirahaf isinib ha
(Göyçay) toxumdan yenicə çıxmış baramaqurdu. – Körpə mircə verillər
(Cənubi Azərbaycan) yeməli yabanı bitki adı. – Mirçalığ, çayda çalıx, Ay nənə, mənə çit arxalıx
(Lənkəran) axmaz, gölməçə. – Mirdoda su çox var
(Kürdəmir, Quba) əriştə. – Anam pilo bişirəndə dügiyə mirəsə də qarışdıradu (Quba)
(Qarakilsə) rütbəli şəxs. – Mirəsfa deyir, göndərillər gəlir mını
I (Salyan) pas. – Turbaları mirgə basıb II (Lerik) güvə. – Yuyilmiş yünə mirgə tez dəyər
(Lənkəran) xörək adı (ətdən hazırlanmış turşməzə xörək). – Arvad, axşama mirqutuş pişir
(Sabirabad) mehribanlıq
I (Gəncə) qayın II (Qazax) balıq adı
(Şahbuz) elti
(Salyan) iştah. – Mi:sim çəkmədi ki, əlimi sıfrıya uzadam
(Quba) bax mizqan I. – Miskan bir az balaca uladu, kim bilsə çaladu
(İrəvan) üzüm növü. – Misqalının qabığı qalındı
(Dəvəçi, Xaçmaz, Quba) xəsis, simic. – Misqi adam canına hiç yiməz, hamısını yığar saxlar (Quba); – Əhməd yaman misqi adamdı (Xaçmaz)
(Basarkeçər, Naxçıvan) təmizkar. – Güllücə mismil qızdı (Basarkeçər)
(Dərbənd) xışın dəstəsi. – Misti xişdə takdu
(Balakən) bax maş. – Bu il miş-miş da əkdix’
(Quba) gicişmək. – Hiç bilmidəm nə ulub, bədənim elə mişalağlandu ki
(Ordubad) suvarma zamanı artıq suyun toplandığı yer. – Mişdovluxda bir ilan gördüm
(Quba) 1. soyuqqanlı 2. laqeyd. – Mən unun kimi mişəxət adam gürməmişəm
(Quba) 1. soyuqqanlıq 2. laqeydlik. – Nə ulsa, u üz mişəxətduğunnan əl çəkmiyədü
(Tərtər) üzüm növü. – Mişgit yeməli üzüm dö:il
(Cəlilabad) otu yeyəndən sonra malın qabağında qalan çör-çöp
(Dərbənd, Xudat, Quba) ərik, qaysı. – Bağa gideg mişmişi sirkələməgə (Dərbənd)
(Şəki) siçovul. – Zirzəmidə mişo: l variydi
(Dərbənd, Tabasaran) tir. – Qumşinün əvinün iki mitihi yər tərpənəndə sinitdi, yəxşi ulutdu uşağları əvdə ulmayutdu (Dərbənd); – Palut mitihləri ulsa
(Bakı) evlənən oğlanın qızın valideyninə verdiyi xərc (pul). – Mən deyən mitmanxərci olmasa qızı vermərəm
(Ordubad) içərisinə əzilmiş badam, qoz doldurulmuş ərik və ya şaftalı qurusu
(Oğuz) su çıxmayan çəltik zəmilərinə suyu qaldırmaq üçün çəkilmiş barı. – Zəmi yeri ənni olanda o başdan bu başa su çıxartmaq mümkün olmıyanda ortadan
(Şəki) xidmətçi. – Həyindi icraçı diyillər, hunda miyanda diyirdilər
(Şəki) bax miyanda
(Goranboy) yağsız, arıq (ət). – Onun aldığı ət miyəntəx’ idi
(Oğuz) otu külək dağıtmasın deyə tayaya sancılmış ağac. – Miyim tayanı saxlıyır küləx’dən
(Salyan) çölpişiyi, yazıpişiyi. – Miyopişigi öylərdə qalmaz, çöllərdə olar, yaxşı tüki olur
I (Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Tovuz, Zəngilan) 1. torpaq, saman, peyin və sidik qarışığı (Qazax) – Tovlanın mizini təmizdə 2
(Lənkəran) milçəkyeyən böcək. – Mizanqullar isdi yerrəri çox sevillər; – Tünzalə bir mizanqul tutdu
(Füzuli) yeddiqardaş ulduzlardan birinin adı. – Ildızlardan Ülkar de:rix’, Çütçü, Çərgavçı, Mizantərəzi, dan ıldızı, Sabıta ıldızı, Karvanqıran de:rix
I (Cəbrayıl, Şəki, Şuşa) qarmon. – Mizqan çalan Kambılbəyimin yaxşı səsi də var (Şuşa) II (Qax) büzməli
(Qazax, Tovuz) bax mizqan I
(Naxçıvan) ox. – Mizrab adama dəysə öldürər
(Başkeçid, Borçalı, Culfa, Gəncə, Ordubad) bax maj I. – Mən mocı tutdum (Culfa)
(Dəvəçi, Quba) bax maş. – Bu il yaxşı moç yığduğ (Quba)
(Bakı) aşıq. – Moçan var, gəl moça-moça oynıyağ