(Yardımlı) çağa, körpə uşaq. – Eylə (o qədər) yolu ə:ğnan gəlib, qundaği də əlində
(Tovuz) araba oxunun keçirildiyi hissə
(Oğuz) bax qondara. – Biz qundaranı gönnən tix’dirirdix’
(İsmayıllı) dəlisov. – O ata mimməy olmaz, qundilidi
qunduc iynə: (Qax) böyük iynə. – Qunduc iynə böyük olur
I (Kəlbəcər, Şərur) qabaq, balqabaq. – Bazardan iki qundur aldım (Kəlbəcər) II (Hamamlı) lovğa. – Qundur özünnən başqa heş kəsi bə:nməz III (Qazax) ço
(Naxçıvan) ağılsız
(Ağcabədi) qozbel. – Qunduz Əli hare:tdi?
(Meğri) həmfikir olmaq, mehribanlaşmaq. – Mizayeynan Mabəyim qunişip
(Yardımlı) koğa
(Yardımlı) əymək. – Budağa boyimiz çatmiyəndə qunqəleydüg, dəreydüg
(Oğuz) çöl quşu adı
(Qax) çoxbilmiş. – Ho yaman quntdu
(Şəki) tumurcuq
(Şəki) tumurcuqlamaq. – Ağaşdar qunutdi:tdi, büyün-savax açıcaxdı
(Şamaxı) bax qubba. – Qupbam qırılıb düşüb
(Şamaxı) düymələmək. – Arxalığı yaxşı qupbala
(Cəbrayıl) lovğa
(Ağsu, Kürdəmir, Salyan) bax qubba. – Paltükün quppası düşüb (Ağsu); – Pencəkdə beş quppa var (Salyan)
(Dərbənd) alaqkeş. – Qupiynə ekin qupuliyədilər
(Dərbənd) alaq etmək. – Şitil əkədig, sora qupuluyadig
(Zaqatala) moruq
(Qazax) qurumaq, suyu çəkilmək. – Qoy yol qurağazdansın, sizə:ləjəm
(Xaçmaz) darıxmaq, könlü istəmək. – Uşax qurağsimişdi, gündərdim anasinin yaninə
(Cəbrayıl, Zəngilan) müxtəlif əlvan parçalardan tikilmiş üçbucaq formalı bəzək şeyi. – Qurax qabaxlar olurdu (Zəngilan)
(Şəki) bax qurağsimağ
(Bərdə, Hamamlı, Mingəçevir, Zaqatala) bax qurağsimağ. – Məni danlama, onunçün yaman quraxsımışam (Bərdə); – Sənnən ötəri yaman quraxsımışam (Hamamlı)
I (Cəbrayıl, Salyan, Yardımlı, Oğuz) uydurma, yalan. – Qurama sözə inanma (Oğuz) II (Bakı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hamamlı, Şamaxı, Şuşa) müxtəlif parça kə
(Şuşa) uydurmaçı
(Cəbrayıl, Zəngilan) uydurmaq. – Həylə iş olmuyuf, hamısın özünnən quruyur (Zəngilan)
(Hamamlı) naxışlı, bəzəkli
(Bakı, Şamaxı) qurama (bax qurama II) üçün işlədilən parça. – Bir xeylağ quramalığım var (Bakı)
(Xaçmaz, Quba) quru, susuz (yer)
(Oğuz) dik. – Quranqaz yerə su çıxmaz
(Dərbənd, Tabasaran) dayça. – Qurayça bağdə biçan iyədi (Dərbənd)
(Lerik) yosun. – Qurbağa kəci ağacda oley
(Lənkəran) yabanı bitki adı
(Kürdəmir, Salyan) balığın kəsilmiş kiçik parçası. – Balığdan iki qurc bacımgilə göndərdim (Salyan)
qurc-qurc doğramağ: (Salyan) parça-parça, hissə-hissə doğramaq. – Balığı Kazım qurc-qurc doğradı
qurcava geyinməx’: (Çənbərək) üst-üstdən geyinmək. – Ay qızım, bu nədi, qurcava geyinifsən?
(Yardımlı) o yan-bu yana çevrilmək, sakit oturmamaq. – Nə qurcələneysən, yerində otuginən
(Quba) tumurcuq. – Ağajdarda biyil qurcuğ çuxdi
qurcutma salmax: (Oğuz) şuluqluq salmaq. – Sizdən çəkinir, yoxsa bura bir qurcutma salmışdı ki!
(Tabasaran) ağacın kəsiləndən sonra yer səthində qalan hissəsi, kötüyü. – Bu təhər kəsülütdü, una qurç diyədülər
I (Şəki) otaq gülü adı II (Bərdə, Xaçmaz, Qazax, Quba, Tovuz) qaramalda xəstəlik adı. – Canavar camışı tişdiyəndə qurdağzı azarı tüşür, heyvan da tez
(Qazax) qoyunun ayağına ilişdirib tutmaq üçün ucu əyri ağac. – Qurdaxçının başı əyri olor kin, qoyunu tutmağ olsun
(Başkeçid, Borçalı, Hamamlı) dəridə əmələ gələn səpki. – Tofiqin bədəni bütö: qurdeşənəx’di (Borçalı)
(Kəlbəcər) dərman bitkisi adı. – Heyvanın bədəninə yara düşəndə qurdotunu yığırıx, qurudurux, avırıx, sonra onu tökürüx’, yarada qurdu öldürür
qureyiş olmax: (Ağdam) hər işə qarışmaq, hər şeylə maraqlanmaq. – A bala, az qureyiş olsana, nə dərdinə qalıfdı, iki adamdı, özdəri bilər
(Balakən) bax qurqur