(Şəki) meşədəki ağaclara nişan vurmaq. – Meşədə ağacı miçətdiyirdi meşəbəyi
(Tovuz) qurdalanmaq. – Ə:, nə midanırsan, tez ol yi; – Ə:, heyvannar bələni aşdı, sən hələ midanırsan
(Salyan) 1. kömək 2. arxa 3. qohum-əqrəba
(Lənkəran) iştaha. – Heş bilmirəm neynim, middəm aparmır
(Mingəçevir) astagəl, astabasar
(Şəki) astagəl, astabasar, çox ləng iş görən. – Yavaş iş görənə diyillər midix’
(Qax) yavaş-yavaş, ləng iş görmək və ya yemək
(Şamaxı) bax midilamax
(Cəbrayıl) layiq ◊ Midqar görməx’ – layiq görmək. – Mını saηa midqar görmürəm
(Kürdəmir) bax mədbər
(Göyçay, İsmayıllı) bax mədbər. – Midvar heyvançundu; – Midvarı atdara vurallar
(Cəbrayıl) çəyirdəyi çıxarılmış zoğal qurusu
(Quba) yumurtanı çalmadan bişirilən qayğanaq. – Yumurtanı çalmıyibəni tükəllər toveyə, yağda pişədü, uladu mixləmə, so:ra tükəllər buşqaba
(İmişli) palazda naxışsız, ensiz zolaq. – Bü:n bir mijə toxumuşam
(Zəngilan) cür. – Əlli mikin işimmar <işim var>, hənkisi:n qulpunnan yapışım, bilmirəm
(Zaqatala) böyürtkən
(Ağdaş) döyülmüş qoz ləpəsi ilə bəkməzin qarışığı. – Miqqi ilə çoxlu çay içirəm
(İmişli) biz (tüfəngdə) Mil getməx’ (İsmayıllı) – düz getmək. – Kişiyə söz lap kar elədi, mil getdi
(Culfa, Naxçıvan, Şərur) üzüm asmaq üçün xüsusi ağac. – Üzüm milaxdan asılır, qalır (Şərur); – Milax bir put birdən üzüm saxlı:r (Naxçıvan)
milçəy’ əx’məx’: (Gəncə) (sahəni) – ikitərəfli əkmək. – Bu yeri milçəy’ əx’məx’ yaxşı olar
(Ağdam, Xocavənd) qoyunun boğazından sallanan bir cüt vəz
milçəyçıxan vaxdı: (Salyan) yazın ortaları. Milçəyçıxan vaxdı Şirvana gedirük
(Çənbərək) arzu, istək. – Ziyrətdin höjətdi, gərəy onun mileyminnən gedəsən
(İsmayıllı) hiyləgər, bic. – O:n yazığ görünməyinə baxma, yaman milə adamdı
(İsmayıllı) çübuq, nazik ağac. – Meşədən odun gətirən çağı bir əz də milil gətrüz
(İmişli) bir yerdə durmaq, tərpənməmək. – Qaşqato:uğ gəldi, çala:n ortasında milləndi
(Cəbrayıl) şikəst, əlil
(Ağcabədi) döşəkçə
(Quba) gödək, qısaboy (adam). – U mimig adamdu, buyi çıxmiyədü ki, çıxmiyədü
(Salyan) üzüm növü. – Bir put minaxafa aldım
(Quba) paltar sərilən ip. – Git mincərdən paltalları yığ
(Dərbənd) muncuq
(Tabasaran) oxlov. – Minçava sinitdü, çüreg yaymağ ulmayutdu
(Quba) geyilmiş, nimdaş. – Üzi mindaşdu, amma uzağdan təzəyə uxşiyadu
(Zaqatala) 1. çiyin 2. boyun. – Yaxşı atı mindovunnan bilməx’ olar
(Çənbərək, Qazax, Naxçıvan) bax mindov. – Elə hündür oğlandı mindoyuna əl çatmır (Qazax); – Gəlip mindoyu yaralanıf (Naxçıvan)
(Qəbələ) ot tayasının ortasına sancılmış ağac
(Qazax, Tovuz) üçyaşar at
(Çənbərək, Gəncə, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir) əl çəkməmək, qarayaxalıq etmək. – Məni nə mingirreyifsən? (Qazax); – Əli gənə Həsəni mingirriy
(Salyan) çox, həddindən artıq. – Bı yıl (il) üzüm minkeşmə olub
(Culfa) geyim, paltar adı. – Əynində mintənəsi var
(Cəbrayıl) paxır. – Sərnici mir yeyib deşilib
(Basarkeçər) südlü horra. – Mirahaf isinib ha
(Göyçay) toxumdan yenicə çıxmış baramaqurdu. – Körpə mircə verillər
(Cənubi Azərbaycan) yeməli yabanı bitki adı. – Mirçalığ, çayda çalıx, Ay nənə, mənə çit arxalıx
(Lənkəran) axmaz, gölməçə. – Mirdoda su çox var
(Kürdəmir, Quba) əriştə. – Anam pilo bişirəndə dügiyə mirəsə də qarışdıradu (Quba)
(Qarakilsə) rütbəli şəxs. – Mirəsfa deyir, göndərillər gəlir mını
I (Salyan) pas. – Turbaları mirgə basıb II (Lerik) güvə. – Yuyilmiş yünə mirgə tez dəyər
(Lənkəran) xörək adı (ətdən hazırlanmış turşməzə xörək). – Arvad, axşama mirqutuş pişir