(Bakı) bax siləvar. – Qazan siləvər dolmişdi
(Qax) həyasız, sırtıq
(Ağbaba) əl-üz dəsmalı
(Meğri) xırdagözlü şadara. – Silgirnən arpa-buğda əleyıx
(Füzuli, Qafan) tufan, çovğun. – Qoyunlarımız silhana düşüb hamısı qırıldı (Qafan); – Axşam dəmləri silhan-zad əsirdi (Füzuli)
I (Qafan, Qarakilsə, Naxçıvan, Şərur, İrəvan) qayğanaq. – Silhmiyə bəhməz tökəndə lap daddı olar (Qafan); – Silhməni pişix’ yedi (İrəvan); – Silhmə yu
(Qazax, Gəncə) çırpmaq. – Burada toz silix’məy olmaz
(Cənubi Azərbaycan) müəyyən şeylər asmaq üçün yəhər qayışı. – Silik qırıldı, həyba düşdi
(İsmayıllı) nərdivan. – Silimi gətir, dama çıxacam
(Şəki) həyasız, utanmaz, sırtıq. – Silimmiş adam utanmax bilməz
(Bakı, Zəngilan) od az olduğu üçün bişməyərək quruyub qalmaq, bərkimək (qovurğa, çörək, günəbaxana aiddir)
(Ordubad) çətinliyə dözmək. – Əli yaman silimsiyən adamdu
(Ağbaba) bitki növü
(Şəki) bax silimsəmək
(Qəbələ, Mingəçevir, Ucar) bax silimsəmək. – Qorğa silinsiyib, yeməli döyür (Ucar)
(Qazax) əsgi. – Silinti çirix parçadan olar
(Salyan) əlüzyuyan
(Şəmkir) tam doldurulmayan (çuval, kisə və s.). – Ə:, çualı niyə silkəm doldurufsaη?
(Çənbərək) tükənmək. – Döl yazıη bir a:y yedəndə silkindi; – Unumuz sabah silkindi, uşax ajdıx çəker
(Şəki) gecələr işıqverən cücü. – Sillo:ş parilliyən cücüdü balaca
(Daşkəsən) əlağacı. – Silməlimdə getdim inə:ı hayladım gəldim
(Şəki) qorxmaq
(Şəki) bax salab. – Əli qırdığı odunu daşıyıf silova yığdı
(Quba) buğda növü. – Silsil bizi yərlərdə az uladu
I (Bakı, Quba, Naxçıvan, Salyan, Şərur) 1. qızıl və ya gümüşdən qadın bəzəyi. – Silsiləni vər taxım (Bakı); – Fatmanın başında silsilə vardı (Naxçıvan
(Qazax) silkələmək
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) təpə, təpəlik. – Heyvannar o silvidə otdo:rdu (Qazax); – Naxır silvidən ə:nə aşdı (Çənbərək); – Bizim yaylax o silvi
(İmişli) xəsis
(Oğuz) bax silbinc. – Keşmişdə uşağa silvinc qoyardılar
(Mingəçevir) bax silbinc
(Meğri) qışda əsən güclü quru yel. – Bi silyan qazıllının damazdığın kəsəcex’
I (Lənkəran) pulcuq (balıqda). – Balığın simin almamış pişirmisən? II (Salyan) kif, üfunət. – Zibilxana:n simi adamı kanardan vırır
(İsmayıllı, Quba) samıbağı. – Öküzün sinəbəndini vur (İsmayıllı)
(Naxçıvan) az, azca
(Kürdəmir) suvağın üstündən nazik suvaq çəkmək. – Suvağın üstən simgirrə sufayı düşsün
I (Gəncə, Goranboy, Lənkəran, Meğri, Təbriz) utanmaz, həyasız, sırtıq. – Dadaş çox simitandı (Lənkəran); – Nə simitan uşaxdı (Təbriz) ◊ Simitannığ elə
(Zəngilan) xəsislik
(Ağdam, Meğri) bax simitan I
(Salyan) irinləmək. – Əlimi pıçaq kəssi, yeri su çəkdi, so:ra simlədi
(Cəlilabad, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qazax, Qəbələ, Mingəçevir, Salyan, Şəki, Zaqatala) qohum
sinav getməx’: (Cəbrayıl) hər hansı bir şey əldə etmək və ya ona nail olmaq üçün həvəs, cəhd göstərmək, hər hansı bir şeyin dərdindən ölmək
(Şəki) sifət. – Habı sinçinən hara ge:rsən? ◊ Sinci salmağ (Kürdəmir) – diqqət yetirmək, fikir vermək
(Şuşa) arıq. – Mənim də bir sincav qızım var
(Qazax) bax sinçələməx’. – Saf sincileyif, baxdım heş şey görmədim
(Salyan) iflic. – Leyla sinco olıb
(Kürdəmir) bax sincav. – Bu sinco: kimin uşağıdı?
(Xanlar) bax sincav. – Mərdan elə sincoydu ki, elə bil ki, ağaca paltar geyindiriflər
(Mingəçevir) diqqət yetirmək, fikir vermək
(Çənbərək, Tovuz) bax sinçələməx’. – Mişgarı sinçilədim, güjnən tanıdım (Çənbərək); – Nə sinçile:rsəη, kitabdı da (Tovuz)
(Zəngibasar) yaş. – Məhərbə <müharibə> qutaranda sindim əlli olardı