(İmişli) əymək
(Gədəbəy) solmaq, saralmaq (yarpağa aiddir). – Cənnət almasının yarpaxları sörpüyüf
(Şamaxı) tələskən. – Sösələy adamı mən hələ belə gördüm
(Çənbərək) əyri, düz olmayan. – Adamın əyği sürçür söt yerdən ot çalanda; – Taxdıyı torpağıη üsdən sötünə ğoy, su yələjəy onda üsdən
(Kürdəmir) bax so:ça. – Yayın istisində söyçə suvu sərin saxliyir
(Zəngibasar) peysər. – Söysüni qırmızı adam beynamıs olar həmməşə
(Qazax) əyri. – Bura çox söytəryidi
(Qazax) məsələn. – Sözbelə, mən sənin pis işiηi görüf örtmüşəm üstünü
(Qazax) hazırcavab
(Salyan) elçilik. – Nişana eləməmişəm, bi də: sözkəssi eləmişəm
(Qazax) yabanı soğan
(Tovuz) sakit dayanmaq
srişd olmax: (Şəki) əl çəkməmək, yapışmaq. – Nə isdi:sən mənnən, nəyə srişd omusan?
(Qazax) xəsis, simic
(Lerik) 400 qramlıq çəki vahidi. – İki stil çay aldım
(Cəbrayıl) üzüm növü adı
(Göyçay, Mingəçevir) bax savajax
(Tovuz) göl, çay və su götürmək, mal-qara suvarmaq üçün düzəldilən yer. – Anam suadda paltar yuyur
suax qalmax: (Mingəçevir) dən olmadığı üçün işləməmək, boş qalmaq (dəyirmana aiddir)
(Biləsuvar, Lənkəran, Masallı) bax saval
(Salyan) tamamilə, başdan-başa. – Bizim yerimiz suama çayırdı
(Salyan) iri yeyə. – Balta:n ağzın suannan itilə
(Mingəçevir, Oğuz, Ucar) gec. – Keçən il armud suar yetişdi (Ucar) ◊ Suara qalmağ (Göyçay) – gecikmək
(Ağdam) palan
(Cəlilabad) palan. – Eşşəgin suarapalanı itib
(Borçalı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Zərdab) bax suad. – Anam suatda paltar yü:r (Şəmkir); – Malları suata aparmamış olma ha! (Zərdab); – Oxarda suat va
(Qazax) bax soadax. – Uşağın üzünü yara suatdax götürüf
(İmişli) qəsdən ləngitmək. – Bu işi düzəltməyə başı:z ağrı:r, subıdmasaz olmaz
(Bakı, Kürdəmir, Şamaxı) 1. nişastadan hazırlanmış yemək adı (Bakı, Şamaxı) 2. halvanın bir növünün adı (Kürdəmir)
I (Bolnisi, Ordubad) xörək adı (qoz, xəmir və s.-dən hazırlanır) II (Borçalı) sırsıra. – Qışda damnan sucux sallaner III (Qax, Zaqatala) sulu yer
I (Hamamlı) növbə II (Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Qax, Tovuz, Zaqatala) təqsir, günah. – Başıηa dönöm, suçum varsa, mən saηa tabı (Gədəbəy); – Suç öz
(Ağcabədi, Çənbərək, Qazax) 1. duruxmaq (Ağcabədi). – Sən niyə suçuxdun? 2. utanmaq (Qazax) 3. günahkarlığı büruzə vermək (Çənbərək)
(Çənbərək) içmək. – O:ğul, südü əbbəx’siz suçula
(Qazax) bir nəfəsə içmə
sudəfi toy: (İmişli) çalğısız, aşıqsız toy. – Sudəfi toy eliyərdi kasıb-kusub
(Gədəbəy) 1. xarab, çürük. – Sudur qartovu suda asma 2. irin, çirk (Ağcabədi, Gədəbəy). – Sudura çörülüf malın iliyi azar-bezardan (Gədəbəy); – Tişimi
(Göyçay, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir) bax sifayi. – O, çox sufayı qızdır (İmişli); – Hafiz əcəb sufayı uşağdı (İsmayıllı); – Ağır otu, qoy sa: sufayı
(Quba) bax soğansu. – Anama dimişəm, axşama bir suğansuyi bişirsün
(Gədəbəy) güdmək, pusmaq. – Səni vadar edən nədi ki, adamı suğursaη?
(Bakı) sınıq yumurta
(Basarkeçər) aravuran, xəbərçi
(Bakı) xəsis
(Lənkəran) çini qab adı
(Culfa) açıq-qırmızı. – Suirəngi açıx-qırmızıdı
(Borçalı, Qazax) iki çayın birləşdiyi yer. – Təvədöy çayıynan Kür çayı qarışır, bu yerə suqarışan de:rix’ (Qazax)
(Quba) göbələk. – Meşədən bu gün çuxli suqi yığduğ
(Lənkəran) çox arıq (adam). – Bizim Beydulla lap suqqulidi
(Bakı) xəsis. – Nə suqqur adamdu a!
(Şəki) bax savajax. – Sulacağı qoyif suyu yana axıdıllar
(Dərbənd) 1. badya 2. gildən qab düzəldən adam