(Cəbrayıl) bax usbuf. – Səlimə xala ustup tərpənirdi ki, nəvəsi oyammasın
(Naxçıvan, Ordubad) bax usduflu. – Ustuplu yeri, mən də gəlləm (Naxçıvan); – Ustuplu danış, eşidən olar (Ordubad)
(Balakən) yeni gəzməyə başlayan uşaqlar üçün paralel ağaclardan ibarət xüsusi qurğu
(Oğuz) üç litr yarımlıq şüşə qab. – Uşdopa işgi töküllər
(Cəbrayıl, Göyçay) şayiə. – Bu uşdux çıxar, məsəltün, bizim Həsənnən (Cəbrayıl)
(Qax) güləşmə üsullarından birinin adı
(Bakı) ikidorlu yelkənli böyük gəmi
(Zaqatala) deşikaçan burğu
(Çənbərək, Karvansaray) balıqların toplaşdığı yer. – Daşın altdakı uşqudan iki lederə balıx tutdum (Karvansaray)
(Şəki) üşütmə, titrətmə, əsmə. – Bədə:mi uşqumma tutdı
I (Cəbrayıl, Şərur) hürküb qaçmaq. – At uşqundu (Cəbrayıl) II (Şəki) bax uçqumməy. – Çox uşqundı ki, aparım unu da, aparmadım III (Şəki) bax uçğummax
(Naxçıvan) bitki adı
(Oğuz) fəqərə sütunu. – Utun ha bel sümüyünə diyir
(Quba) ayaq <mebeldə>. – Şikafımızın uturağı xarabdu
(Çənbərək) özündən çıxmaq. – Bıldıx biyilləri çox utuzduruf
uufa enmax: (Qax) sınmaq. – Senin qiçələriη uufa ensin
(Qax) kif
(Tovuz) yavaşca. – Çırağı yerə uvduxca qoy, salıf sındırarsaη
(Tovuz) bax uvduxça. – Şüşəni yerə uvuxca qoy, salıf sındırarsaη
(Gədəbəy, Tovuz) ehtiyatla. – Uvuxnan götü uşağı, səx’sənər ha!; – Bir dö:rdüm qapaçıldı <qapı açıldı>, uvuxnan içəri bir uşax girdi, əl
(Zaqatala) bax ubursubur ◊ Uvur-suvura salmax – b a x ubursubura salmax
(Meğri) bax oyalammax
I (Çənbərək) uyğunluq, oxşayış, bənzəyiş. – Bunun ona uyarı yoxdu II (Zaqatala) fərziyyə. – Ho heş şey bilmir, uyarnan danışır
(Şəki) baramanın ipəyi alınandan sonra yerdə qalan çıxar hissə. – İpəyin alılar baramanın, qalır uydur
I (İmişli) səfeh, ağılsız. – Bu gedə uydurumdu, ona baş qoşma II (İmişli) 1. çayın dərin yeri 2. burulğan
(Oğuz) ürək bulanması
(Dərbənd) bax oymağ 1. – Anam uymağnan paltar tikədü
I (Çənbərək) yuxuya getmək, uyumaq. – Çağa beyjə ağladı yatəmmədi, indi də savaxdannan u:yuf II (Qax) bax oymax III, 1
(Qax) selin ovduğu yer
(Lənkəran) qıcqırmış. – Uymış sütdi, tolla getsün
(Çənbərək) uyuşmaq, bərkimək. – Qatığ uynupbu ola?
(Balakən) ikiyaşar erkək at
(Masallı) ağılsız. – Nə uyuf adamsan sən?
(Xaçmaz, Quba) bax ovux. – Uyuğı u düzəldədü bırda (Quba)
I (Cəbrayıl, Qax) bax oyux II. – Bosdandaqı uyuğa bet oxşıy (Qax) II (Qax) 1. diqqətsiz 2. başısoyuq III (Zaqatala) uyğun
(Qax) inanmaq, etibar etmək. – Honun deydeylərinə uyulup hona getdi
uyurcah olmax: (Barana) rastlaşmaq, rast gəlmək. – Gedif əfəlin birinə uyurcah oldum
I (Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Daşkəsən, İmişli, Şamaxı, Şuşa, Zəngilan) bərkimək <südün qatığa çevrilməsi zamanı>
(Kəlbəcər) uzanmaq. – O hası adamın boğazı uzundu de:llər: “Ə:, bunun anğut kimi boğazı uzoyuf ”
(Quba) bax ozan II
(Tovuz) arabanın qolu. – Uzanajax fısdığ ağajınnan olor
I (Dərbənd, Tabasaran) göndərmək. – Sora uniyə <oraya> adam uzatadam (Dərbənd); – Uğluma mektup uzatmışam (Tabasaran) II (Çənbərək, Dərb
(Çənbərək, İrəvan) əvvəlcədən müəyyənləşdirmək. – Əhməd, yer uzdeyjam; – Noyruz Sarıdəriyi uzduyuf (İrəvan); – Sudu Avdası büyünnəri yer uzduyurdu ku,
(Zaqatala) təmiz, səliqəli
(Zaqatala) təmizlik ◊ Uzdannığa çıxmax – təmizliyə çıxmaq. – Uzdannığa çıxdım, canım dincaldı
(Ağcabədi) ucaboy, uzun. – Həsən uzunarax bir adamdı
I (Biləsuvar, Cəlilabad, Kürdəmir, Salyan) uzunsov. – Şamı qarpız uzunbılladı (Biləsuvar) II (Kürdəmir) sapılca
(Cəlilabad) b ax uzunbulla I. – Qarpızın uzunbullamasi də oley, biz deyüğ ona uzunbullama qarpız
(Dərbənd, Xaçmaz, Quba) ağcaqanad. – Bu suluğda u qədər uzunburun var ki, durmağ ulmur (Xaçmaz)
(Gədəbəy) yelləncək. – Uşaxlar daη üzünnən uzunçaxda yelləneylər; – Ağaşdan uzunçax as kın, yellənsin uşaxlar