(Kəlbəcər, Qazax, Şuşa) bax incavara
(Mingəçevir) bax incavara
(Kürdəmir) bax incavara. – İncəfara yağışa düşmədüg
(Bərdə) bax incavara. – İncəfardan yeznəm gəlif çıxdı
(Ağcabədi, Bərdə, Gəncə, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qazax, Naxçıvan, Şəki, Şərur, Ucar, Zəngilan) bax incavara
(Bərdə) bax incavara. – İncəvaradan bu yolnan gəldi, səni görmədi
(Cəbrayıl) bax incavara. – İncəvarana tez gəldi
(Qarakilsə) bax incavara. – Alının oğlu incəvarı bizi yuvatmadı
(Zəngilan) bax incavara. – İncəvarına heç kim görmədi, yoxsa batmışdıx; – İncəvarına tək o gördü
I (Kürdəmir, Qazax) haçadırnaqlı heyvanların ayaqlarının dalındakı çıxıntı. – İnəyin incığı qanıyıf. – Camışın incığı qırıldı (Qazax) II (Zaqatala) to
(Borçalı, Qazax) bəzəkli qadın araqçını
(Şəki) tut mürəbbəsi, riçal. – İki bərni inçal bişirmişdim, üş bərni bəhməz
(Şəki) dağlarda bitən yeməli yabanı bitki. – Uşaxlar inçixov dənnəmağa gidifdi
(Naxçıvan) üzüm növü
(Borçalı) xanımböcəyi. – İnəyinəy uçor
(Ağcabədi, Balakən, Bərdə, Tərtər) bax in I. – To:ladan pis iη gəlir (Tərtər)
(Ağdam, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) zəifləmək, zəif düşmək. – Görəsən. Tutu nə: ingəlib? (Göyçay); – Sizin bu gədə günü-günnən ingəlir (Ucar)
(Tovuz) qaranlıq
(Şəki) üskük. – İngişdəsiz heş nə tikə bilmirəm
(Balakən, Qax, Şəki, Zaqatala) qayın, arvadın ərinin qardaşı. – Zəhranın inisinin toyunda Bakidən gəlmişdi oxiyən (Şəki); – Qelin di: ki, menin inisi
(Quba) zəif. – Biz zağar da diyəduğ, inimiş də diyəduğ
(Ağdaş) hadisə. – İndiyə kimi belə inqılıx görümmüyüb
(Əli Bayramlı) sərab
(Şəki) xəstəlik adı, sətəlcəm. – Çox pis xəsdəlıxdı innaf
(Zaqatala) ifritə. – Bunun supatına baxala, lap innəcuza oxşiyir
(Ağdam) bax iηirix’. – İnrix’ çöx’mü:f, göz-gözü görmür
intilah olmax: (Qax) doymaq. – Yaxşı intilah olmadın, bi xivə də yisənə
(Qazax) vaxt, zaman, an. – Uşaxlar boğuşordu, Söyün elə o intivaxda gəlif çıxdı
(Qarakilsə) parça
(Zəngilan) bitki adı. – İpəgəzəri heyvan ye:r
(Xaçmaz) şumlama zamanı kotanın açdığı şırım. – İragala su düşib, üsdən aşağa axa var
(Cəbrayıl) faraş
I (Qarakilsə, Salyan) layiqli; münasib. – Əşi, irağbətti adam tapbadıη qohum olmağa:?! (Qarakilsə) II (İmişli, Saatlı, Şamaxı) ehtiyatlı, ehmallı
(Salyan) yaxşı. – Nolub ona, Avdılla lap irah adamdı
(Kəlbəcər) 1. rahat 2. kefi kök. – İşimi görüb, iraqqazı uzammışam
(Basarkeçər, Borçalı, Şəki) əlüz sabunu. – İraqqıyı da gəti, qonaxlar əlini yüsün (Borçalı); – Həriyə bi cüt nasqı, bi dənə iraqqı pay göndərmişdilər
I (Cəlilabad) küçə. – Qorxıdan irasdıya çıxa bilmədim; – Küçiyə biz irasda derüg II (Şəki) səliqəli
I (Oğuz) kəlağayı. – Pul verim, mə: bir irat al gəti II (Bakı) qıf. – İratı götür <gətir>, süt tökecegəm
(Basarkeçər) yeməli yabanı bitki. – Uşaxlar iravanəpbəyi yığıflar
(Yardımlı) arxayın. – Yetiseydi irayic işüy görərdün
(Bakı) o qədər, bu qədər. – İrbelə adama necə yer tapacegsən?
(Ağdam, Ağdaş, Ağsu, Bakı, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Oğuz, Saatlı) 1. üzüm mürəbbəsi (Ağdam, Ağdaş, Ağsu, Bakı, Kürdəmir, Mingəçevir)
(Qax, Zaqatala) irisini seçmək
(Hamamlı, Qazax) bax irdələmax. – Nə var irdəliyiflər, xırdaları qalıf (Hamamlı)
(Salyan) kinayə, rişxənd. – İreykeynən danışıb qəlbin sındırma
(Salyan) rişə. – Bı gül yaxşı ireyşənə atıb, əkilməli vaxtıdı
(Qazax) kənd sakinləri dağa köçəndə kənddə qalan gözətçilər
(Xaçmaz) bax irağbətti I. – İrə:bətdi iş gör; – İrə:bətdi yirrəşdir
(Biləsuvar, Bakı, Salyan, Culfa, Əli Bayramlı, Füzuli) ləpir, iz. – Gedirsən, ayağu:n irədi qalır (Biləsuvar); – Yer qardı, hələm irəd düşmüyüfdü (Füz
(İmişli, Şərur, Zəngilan) bax irəpətə. – Çörəyi irəfəteynən yafıllar təndirə (İmişli)