(Şamaxı) meşədə öz-özünə yıxılmış yoğun ağac. – Qasım bir araba soqqa odun gətirdi
(Naxçıvan) şimal-qərb. – Soqqardan yel gəlir
(Şamaxı) çırçırpı. – Soqqulutmani ocağa qoy
(Zaqatala) arıq (at). – Nə soqqur atın var? ◊ Soqqurı çıxmağ (Bakı) – çox arıqlamaq, sümükləri görünmək
(Qax) göbələk
(Lənkəran) xırda, körpə balıq. – Çayda çox sol var
(Salyan) xırda, körpə balıq. – Bizim arx solbalasıynan dolıdı
(Bakı) mis vedrə
(Lənkəran) quş adı. – Soləkafti bırda çox oley
(Borçalı) dəfə. – Bir solğada əlli qoyun qırxırdı
(Kürdəmir) dəhrənin sapa keçirilən şiş hissəsi. – Solğuc güdək dəhrə sapında durmur
(Cəbrayıl) dəhrənin sapda möhkəm qalması üçün ona keçirilən dəmir halqa. – Dəhrənin solğuncu laxlıyır
(Zəngilan) bir azca qurumaq, suyu çəkilmək. – Qoy burmalar birəz solğuşdasın, so:ra süpürgələri bağla, yoxsa qırılar
I (Naxçıvan) araqarışdıran II (Naxçıvan) oğru
(Cəbrayıl) məsləhətləşmək
I (Zaqatala) araba təkərlərinin hissələrindən birinin adı II (Salyan) bax sol. – Soli bö:giyir, so:ra balığ olır
(Qazax) nəfəs; birbaşa. – Bu dağın başına bir soluğa çıxerdım, indi da qojalmışam ◊ Soluğ almax (Ağbaba) – nəfəs almaq, dincəlmək
(Gədəbəy) kobud, danışığını bilməyən. – Somaxı adamnan uzax gəz kin, dili səni çalmasın; – Çox somaxı gədədi, dindirəni peşman ele:r
(Qazax) çubuqdan toxunmuş xərək
(Şamaxı) daxma
(Sabirabad) daxma
(Şamaxı) hücum etmək, üzərinə cummaq. – Birdən it üssünə somdi
(Qazax) şirəli çiçək növü. – Somruğ ətirri çiçəx’di
I (Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax) kömbə. – Anam somu alıf; – Hökümət satana somu deyirix’ (Borçalı) II (Zəngibasar) peç, soba
(Çənbərək, Qazax, Şəmkir, Tovuz) büzüşüb dayanmaq, boynunu büküb durmaq. – Yolun qırağında niyə somudorsaη? (Qazax); – Amanoy Nəsif yamanca somudurdu
(Ağcabədi, Ağdaş, Ağdərə, Füzuli, Qarakilsə) bax somiyə. – Bu kətdə somya yoxdu (Ağcabədi); – Somyada bir kişi oturuf (Ağdərə); – Gördü şəhərə girən y
(Bakı, Barana, Bərdə, Kəlbəcər, Mingəçevir, Şəmkir, Şəki) seçmək, yaxşısını axtarmaq. – Adam hər şeyi sonalamaz (Bərdə); – Bizim Pəri heç sonalamır ki
(Meğri) diqqət yetirmək, fikir vermək. – Adam olan gərəx’ tutduğu işin dal-qabağın heç olmasa sonqulasın (Meğri)
(Qazax) bax sonalamax. – Burda sonulmax olmaz
(Goranboy) zənbil
(Gədəbəy) meşə cığırı. – Soran olmadan düynəsində bu kolluxdan ağaş çıxartmağ olmaz
soraşıx eləməx’: (Ağdaş, Kəlbəcər) soraqlaşmaq, soraq eləmək. – İnəyimiz itəndə soraşıx elədim tappadım (Ağdam); – Dur get, orda soraşıx elə (Kəlbəcər
(Füzuli) soraqlaşmaq, soraq eləmək. – Biz də bir-birimizə sorğunnaşdıx ki, bu nə işdi?
(Qazax) yabanı bitki adı. – Sormux dağda pitər, çiçəyi şirin olar, uşaxlar onu soror, onçu sormux de:llər
I (Ucar) bax soysur. – İmran çox sorsor uşaxdı, adama youşmur II (Göyçay) uzunçu, uzunuzadı danışan
(Ağdam) tikanlı bitki adı
(Cəbrayıl) bax sertov
(Cəbrayıl, Qubadlı, Şahbuz, Şərur, Zərdab) bax sertov. – Bizim yerrərdə yayda sortux geyilməz (Qubadlı); – Böyün də xatalı kimi sortuğumu geymədim, üş
(Cəbrayıl, Qazax, Qarakilsə) əmmək ◊ Sortux vurmax (Yevlax) – əmmək
(Culfa) pencəklik, paltarlıq (parça). – Ge:rəm tükannan sortuxlux parça alam
(Astara, Lənkəran) çil
(Ağcabədi, Basarkeçər, Cəbrayıl, Naxçıvan, Ucar) bax sosur (Cəbrayıl, Ucar); 2. qaşqabaqlı, qaraqabaq (Basarkeçər, Qarakilsə, Naxçıvan); 3
(Şamaxı) bax soysur. – Əmioğli sosurtdi
(Cəlilabad) söndürmək. – Mantor işığı so:udey
(Bərdə, Cəlilabad) qurtarmaq. – Pambux so:uluf qutarannan so:ra yeri şumluyurux (Bərdə); – Hər ağajdə bi:-ki dənə şey qaley, o da hündürdədi, əl çatan
(Bərdə) bax so:ulmax. – Əli bağdan gilası so:udu
(Gədəbəy) bax somu. – Əarvad, so:umu pişir, fətir çiynəməx’dən çiş də qalmadı da: bizdə
(Boçalı) yağış suyunun yığıldığı yer. – So:urğadan apardım malı suladım
I (Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Goranboy, İmişli, Şuşa, Yevlax) 1. b a x savrıx
so:urux atmax: (Mingəçevir) taxılı sovurmaq