(Basarkeçər, Borçalı, Qazax) 1. acgöz, tamahkar, qarınqulu. – Suyuğ adam ona de:rik ki, mu:n qapısına geder, çayın içer, onun qapısına gedif çörəyin y
(Tovuz) meyil etmək, meyil göstərmək. – Yox, də:n razısaη, o də:ndö: rdüm suyulursan
(Ordubad) abır, həya. – Adamın gərəx’ suyumu olsun
(Çənbərək, Goranboy) yaraşıqsız, çirkin. – Ovalar yaman suyumsuz adamdı (Çənbərək)
(Laçın) 3-4 illik axta keçi
(İsmayıllı) qatıq çalmaq üçün qab
(Laçın, Zəngilan) bax sibir. – Sübür ətidi, gedin siz də alın (Zəngilan); – Sübür çox kökəlib (Laçın)
(Borçalı) açıq göy (rəng). – Açıx göy rəngə südavı deyirlər
(Ordubad) qaymaq. – Bu gün südbaşı yedim
(Ağdaş, Cəbrayıl) yabanı boyaq bitkisi adı. – Mansır, bu gün bir qədər süddiyan yığ gətir, ip bo:yajam (Cəbrayıl)
(Gəncə) bax süddiyan
(Qazax) varlı, dövlətli, gəlirli. – Ə, süddü Qasımın nəyi əskikdi?
(Ağcabədi) qovurub əzəndən sonra süddə bişirilmiş buğda qovutu. – Qojayçun süddüqo:t yaxşıdı
(Gədəbəy) bax süddiyan
(Bakı, Kürdəmir, Ucar) saçaqlı yun şal, baş örtüyü
(Gədəbəy, Goranboy, Qazax) uyuşmamış qatıq. – Qatıx süddüsümən oluf (Qazax); – Qatıx yaxşı üyüşmüyəndə süddüsümən deyillər (Goranboy)
(Cəbrayıl, Füzuli, Quba, Tərtər, Zəngilan) uşaq oyunu adı. – Gəlin gedəx’ süddüsümüx’ oynamağa (Füzuli); – Süddüsümüyü ancağ gejələr oynuyurux (Tərtər
(Quba) yemlik. – Südutdarin quyunnar yaxşı yiyəllər
(Gədəbəy) iki haçanın üzərinə qoyulan uzun düz ağac, tir. – Süğmələri haçalara düzüη
(Hamamlı) bax süysün. – Ə, səniη süx’sunuη sınsın
(Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, İmişli, Qazax) bax süysün. – Gejə başım yasdıxdan tüşüf, süx’sünüm burxuluf (Borçalı); – Süx’sününə bir yara çıxı
(Gədəbəy) bax süysünnəməx’. – Süx’sünnəmə, sə:η tayınzad ha döyü o
I (Göyçay, Sabirabad) kaftar II (Salyan, Zaqatala) 1. acgöz 2. qarınqulu 3. tamahkar III (İsmayıllı) bax siləvsun
I (Gədəbəy, Qazax, Qafan) 1. sırtıq 2. şıltaq. – Sülə adam, sülə it, sülə inək (Qafan); – Sən demə, çox sülə adammış o (Gədəbəy); – Əldə örgənən quzu
(Balakən, Qax, Zaqatala) 1. uzun 2. hündür
I (Füzuli) qanqal özəyi II (Qarakilsə, Ordubad) sülənən, qapı-qapı gəzən, avaralanan, birtəhər baş saxlayan
(Cəlilabad, Masallı) sülənən, qapı-qapı gəzən, avaralanan, birtəhər baş saxlayan
(Cəbrayıl, Quba) bax süləngəc. – Axlı qarı yaman süləngi arvaddı (Cəbrayıl); – Çux süləngi uşağsan, elə bil hiç nə gürməmisən (Quba)
(Ağcabədi) qənaət. – Bu aldığım düyünü, arvad, sülfnən işdət
(Gəncə, Oğuz, Şəki) xəmir xörəyi adı. – Sülfüllü həblə yumru-yumru xamırdı, gəh yağnan, gəh də eləcə sulu; – Sülfüllü xamır xörəx’di, içinə ət də qoya
(Mingəçevir) tamam, tamamilə. – Unu tanımırsan, sülfüyən yalan diyir
(Salyan) hövsələ. – Fikrətin sülkəti yoxdı, heç kəsnən yola getmir
(Ağbaba) uzun, uzunsov. – Sülley Xosrov bizə gələcək
(Çənbərək) təmizləmək. – Bir qavlama doğramıyı sülməşdədi yedi Murtuz
(Quba, Mərəzə) bax süleysin II. – Nə sülö:üsün uşağdı (Mərəzə)
(Qazax) su kənarında bitən söyüd Sülöy getməx’ (Şəmkir) – b a x sinav getməx’. – Zafda qarpızdan ötəri sülöy gedir
I (Qazax) bax siləvsun II (Ağdam, Borçalı, Ucar, Şamaxı) bax süleysin II. – Sülöysün adamın gözü həməşə yeməkdə qalar (Ucar)
(Quba) çovdar. – Sülsül so:uğ yerdə bitədü
(Naxçıvan, Tovuz) corab mili. – Sülü paslanıb (Naxçıvan); – Sülüynən corav örüllər (Tovuz)
I (Salyan) sütül. – Qarğudəli hələ yetişmiyib, sülügdi II (Salyan) həya, ismət. – Adamın gərək sülügi, qılığı ola III (Salyan) 1
I (Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Laçın) təzə göyərmiş, sütül qamış. – Vəli bir dəstə sülüx’ dərdi (Göyçay) II (Başkeçid, Borçalı) zəli
(Yevlax) tamam, tamamilə, xalis. – Ət süm yağdı
(Bakı) pəltək
(Şərur) sobanın külünü qurdalamaq üçün ucu əyri şiş
(Bərdə) uşaq oyunu adı. – Sümbəsümükdə sümüy atıllar, so:ra tapıllar
(Ağcabədi, Basarkeçər, Borçalı, Xanlar, Xocavənd, Qafan, Qax, Qazax, Naxçıvan) 1. daranmış yun (Ağcabədi, Basarkeçər, Borçalı, Xanlar, Xocavənd, Qax)
(Basarkeçər, Şahbuz, Zəngilan) yundan əyirilmiş ipin çıxıntılarını kırtızla sürtüb təmizləmək. – Nənəm if süməx’li:r (Zəngilan); – Otu bu yunnan birəz
(Çənbərək) işsiz, boşbikar gəzmək, avaralanmaq. – Furu aralıxlardaja süməllənir axşamatana
(Karvansaray) qapı-qapı gəzən, avaralanan
(Gədəbəy) yeməyə girişmək, cummaq. – Dostum, nə sümüfsüη gənə pıloya?