[isp. cigarra] Siqaret, papiros. Cığara çəkmək. Cığara qutusu. – Sarışın, həssas baxışlı Şeyda isə cığaranı dumanladaraq, əli alnında düşünüb durur
is. etnoq. 1. Gəlin gedən qızların başına salınan qızıl parıltılı bəzək şeyi. Gəlinin və yengələrin duvaqları aşağı salındı, üzlərinə duvağın üstündən
is. bot. Çiy-çiy yeyilən, yaxud qutabın içinə qoyulan yabanı ot
“Cığıldamaq”dan f.is
f. Cığ-cığ səs çıxarmaq, cığıltı səsi çıxarmaq. Əlikramın cəhəngləri köpüklənsə də, səsi gücsüz cığıldadı
“Cığıldaşmaq”dan f.is
f. Cığıltı səsi çıxarmaq. [Nəcəfalı] ağacın dibindən aralananda ayaqlarını atdıqca qozlar cığıldaşırdı
is. Qoz, fındıq, sərtqabıqlı şeylərin bir-birinə toxunmasından və ya basılıb əzilməsindən hasil olan səs
is. 1. Gediş-gəlişdən əmələ gələn ensiz, dar yol. Evlər, damlar, taxtapuşlar gümüş kimi ağarır; Qar tapdanıb, palçıq olub, dağda cığır qaralır
is. k.t. Torpaqda cığır açan və səpilən toxumun üstünü torpaqla örtən mexanizm (toxumsəpən və ya əkən maşınlarda)
is. 1. Bir yolla, bir yerdə gedən; yoldaş. 2. məc. Müvəqqəti olaraq, ya da zahirən hər hansı ictimai-siyasi hərəkata qoşulan, onunla ayaq-ayaq gedən a
“Cığlandırmaq”dan f.is
f. Ütmək, üzdən yandırmaq, qarsalamaq
“Cığlanmaq”dan f.is
f. Ütülmək, üzdən yanmaq
is. Çoxlu cığ olan, cığ basmış yer
is. Güllə səsi. Hər yaraqlanıb döyüşə çıxan, öldürəcəyəm deyən, bir də görürsən ki, cıqq eləmədən oldürüldü, düzə atıldı! S
is. [fars.] 1. Başın ön və yan tərəfinə tökülən tellər. Siyah zülfü dal gərdəndə bir qulac! Sona cıqqasıtək ucları qıyğac
sif. Cıqqa taxmış, başında cıqqa olan
bax cıbbılı. Cıqqılı sırğa. Cıqqılı üzük. – Ələmdar gördü ki, bir nazlı xanım xeyli qızıl sayıb bu daş-qaşdan tək bircə cıqqılısını alır… S
is. Ağac sınarkən çıxan səs. Budağın cıqqıltısı gəldi
cıqqır çıxmamaq – qətiyyən səs çıxmamaq, susmaq. [Müqim bəy:] Mən böyük olan mahalda gərək alt-üst bir cıqqır çıxmasın, lələ! S
bax cıqqır
bax gildir-gildir
sif. dan. Qeyri-ciddi, hər işə yüngül yanaşan, səthi düşünən, danışığını bilməyən, bambılı. Cılfır adam
sif. Xalis, səlt. Ət cılxa yağdır. // Qatışıqsız, qarışıqsız. Cılxa süd
bax cılxa. [Gülnisə:] Ana, südlü yaymanı cılxaca süddən bişirim, yoxsa su da qatışdırım? Ə.Haqverdiyev
sif. 1. Çox arıq, balaca, zəif, sısqa, cansız, ölüvay. Cılız uşaq. Cılız qız. – …Müstəntiq arıq, cılız çiyinlərini çəkəçəkə, təlaşla içəri girib əlind
“Cılızlanmaq”dan f.is
bax cılızlaşmaq
“Cılızlaşmaq”dan f.is
f. Get-gedə balacalaşmaq, cılız olmaq, sısqalaşmaq. Uşaq lap cılızlaşıb. // məc. Əvvəlki keyfiyyətini, sanbalını itirmək
sif. Cılız olma; cılız adamın, şeyin halı; sısqalıq. Cılızlığından uşağın yaşı bilinmir
is. Kürəklə döş qəfəsini birləşdirən sümük. Səbirlə hər şeyi öyrənmək olar, – deyə, Yusif tüfəngi cınağına alıb qabağa düşdü
sif. Kürəkli, sümüklü, şaqqalı. Cınaqlı oğlan. – [Xanməmməd:] [Səfər] iyirmi-iyirmi iki yaşında olar, amma zalım cınaqlı şeydir
is. dan. 1. Əxlaqsız, pozğun qadın. 2. bax cındır. Cavahir cında içində olar. (Ata. sözü)
sif. Tamam köhnəlib yaramaz hala gəlmiş, cırıq-cırıq olmuş, geyilməsi qalmayan, yıpranmış. Dilənçi, qoltuğundakı köhnə paltarı ki, ona Allah payı verm
top. dan. Cındır-cındır olmuş, dağılmış pal-paltar və s. // Əsgi-üsgü. Cındır-mındırı yığıb atmaq
is. İşə yaramayan, köhnəkürüş, yıpranmış pal-paltarı və s. yığıb satmaqla məşğul olan adam
“Cındırlaşmaq”dan f.is
f. Çox işlənməkdən, geyilməkdən tamamilə yararsız hala gəlmək, cırılmaq, yırtılıb-dağılmaq, yıpranmaq
sif. Üst-başı cındır olan. Cındırlı adam
bax cınqıltı
“Cınqıldamaq”dan f.is
f. Cınqıltı çıxarmaq, cınqıltı səsi çıxarmaq, cınq-cınq eləmək
“Cınqıldatmaq”dan f.is
f. Cınqıltı səsi çıxartmaq. Qabları bir-birinə vurub cınqıldatmaq. Xırda pulları cınqıldatmaq
bax cumbulu
is. Dəmir və b. metal şeyin başqa bir şeyə və ya bir-birinə toxunarkən çıxardığı səs. Zəncir cınqıltısı