dan. bax didikləmək
[lat.] 1. riyaz. Funksiyanın sonsuz kiçik artımının limiti. // Diferensiala aid olan. Diferensial tənlik
[lat.] Bir şeyin ayrıayrı müxtəlif ünsürlərə ayrılması, parçalanması, təbəqələşməsi
sif. [lat.] dilç. Aydın olmayan, yayğın, qeyri-dəqiq. Diffuz səslər
[yun.] tib. Əsasən uşaqlarda baş verən yoluxucu boğaz xəstəliyi; boğma, inaq
sif. [yun.] tib. Difterit xəstəliyinə tutulmuş. Difteritli uşaqlar
[yun.] dilç. Bir hecada tələffüz edilən iki saitin birləşməsi
dilç. “Diftonqlaşmaq”dan f.is
f. dilç. Diftonq əmələ gətirmək
is. dilç. Diftonqdan ibarət olma, diftonq səsin halı
sif. dilç. Diftonqa oxşayan, diftonqu xatırladan, diftonq mahiyyətində olan. Diftonqvari səs
is. məh. Yayda yaylağa çıxarkən qoyunların bir müddət qaldıqları dağ ətəkləri. Qoyunların digədən qalxmaları
sif. [fars.] Başqa, ayrı, o biri, ikinci. Digər adamlar. Digər vaxtda. Digər fikrə görə. // İs. mənasında
sif. [fars.] klas. Dəyişmiş, başqa halda. Fərmanın haləti digərgun idi. Ə.Haqverdiyev. □ Digərgun eləmək (etmək) – dəyişdirmək, pozmaq, pərişan etmək
1. sif. Aşağıdan yuxarıya doğru şaquli (düz) vəziyyətdə duran. Dik ağac. Dik nərdivan. Dik divar. 2. sif
dik-dik baxmaq – bax dik baxmaq (“dik”də)
sif. və is. Çox təşəxxüslü, həddindən artıq iddialı, tərs (adam). Dikbaş oğlan. – Qədirin də Poladdan ona görə xoşu gəlmirdi ki, Polad dikbaşdır… Ə
is. Dikbaş adamın xasiyyəti; təşəxxüs. Dikbaşlıq yaxşı xasiyyət deyil. Dikbaşlıq etmək. // Məğrurluq, boyun əyməzlik
sif. Bığları dik burulmuş. Dikbığ cavanlar. – Dikbığ Dadaş öz sözünü əsaslandırmağa çalışdı. S.Rəhimov
sif. 1. Burnunun uc tərəfi dik olan. Sualı verən arıq, rəngi solğun, dikburun, dombagöz bir qız idi. Ə
zərf Bir qədər dik, dik halda. // Çox dik
sif. Dabanı dik, hündür. Dikdaban çəkmə. Dikdaban başmaq. – [Molla Qasım] ayağına qara meşindən dikdaban Təbriz dübəndisi və bəzi vaxt sarı rəngli nəl
is. Dik yer, kiçik təpə. Muğan gözəli dikdirə çıxıb Xançobana yanaşdı. İ.Əfəndiyev. O biri tərəfdə isə yekə bir dikdir var idi
“Dikəldilmək”dən f.is
məch. 1. Dik hala gətirilmək, dik tutulmaq, yuxarı qaldırılmaq. 2. Yüksəldilmək, qaldırılmaq, dikilmək
“Dikəlmək”dən f.is
f. 1. Uzanmış və ya əyilmiş vəziyyətini dəyişib ayaq üstə durmaq və ya oturmaq, yerindən qalxmaq. [Məmməd] Züleyxa və Balaxanım adını eşidər-eşitməz,
“Dikəltmək”dən f.is
f. 1. Dik vəziyyətə gətirmək, dik tutmaq, dik qaldırmaq. [Rüstəm bəy:] Mahmud, Mahmud!… Başını bir az dikəlt… N
sif. Dik halda olan, dik duran; dikəldilmiş. ◊ Dikili ağacı yoxdur – heç bir şeyə malik deyildir, heç bir şeyi yoxdur
“Dikilmək”dən f.is
f. Bir nöqtəyə baxmaq, gözünü çəkməmək, diqqətlə baxmaq. Nə dikilib baxırsan?
zərf Dik şəkildə, dik halda, başıyuxarı, aşağıdan yuxarıya. Kərpici (daşı) dikinə qoymaq. – Kərimxanı yenə dikinə qaldırılmış bir qəbir təsiri bağışla
sif. Qulaqları dik duran. Dikqulaq it
zərf Dikinə, başıyuxarı. [Uşaqlar] dolama cığırla getmədilər, isti qum təpəsindən dikləmə yoxuşa qalxdılar
f. 1. Dik qaldırmaq, dik hala salmaq, dik etmək. İtlər quyruqlarını dikləyərək birdən-birə hürməyə, yüyürməyə başladılar
“Dikləndirmək”dən f.is
f. Yuxarı qaldırmaq, dik hala gətirmək, qaldırıb dik qoymaq
“Diklənmək”dən f.is
bax dikəlmək 1 və 2-ci mənalarda. [Şeyx Nəsrullah] bir qədər fikir eləyib baxır Hacı Həsənin üzünə və birdən diklənib çığırır… C
“Dikləşdirmək”dən f.is
f. Dik hala gətirmək
“Dikləşmək”dən f.is
f. Dik hala gəlmək, dik olmaq
“Diklətmək”dən icb
“Diklətmək”dən f.is
icb. Dik hala saldırmaq
sif. Diki, çıxıntısı olan; çıxıntılı. Dikli daş
is. 1. Dik şeyin halı, dik vəziyyət. Dağın dikliyi. 2. Dik yer; təpə. Dikliyə çatmaq