DİKBURUN

sif.
1. Burnunun uc tərəfi dik olan.
Sualı verən arıq, rəngi solğun, dikburun, dombagöz bir qız idi. Ə.Əbülhəsən.

2. Burun tərəfi yuxarı qalxmış, burnu qalxıq (çəkmə və s.).
Çəkdilər burnuna qara yaşmağı; Ayaqda dikburun sarı başmağı. H.K.Sanılı.
Laçın gah ayağındakı dikburun çarığa, gah da palçığa bulaşmış patavasına baxıb düşünürdü. M.Hüseyn.

DİKBIĞ
DİKCƏ

Digər lüğətlərdə

в миниатю́ре како́й-то орт раку́шковый рефлекто́метр смык воро́нка гросс как ни в чём не быва́ло ра́нговый фли́гельный Вячеслав all-nighter claymore declinator imperfection sabayon saveloy supercountry tendance uptown вытрезвление выудить парень широколистый