zərf Yavanlıq olmadan, yavanlıqsız. Tərlan doğranmış çörəkdən bir parça götürüb yavan-yavan gəvələməyə başladı
zərf Yavan. [Məşədi İbad:] Çörəyi yemərəm mən yavana; Yaxşı demərəm mən yamana. Ü.Hacıbəyov
is. Çörəklə yeyilən hər şey. İmanın satıb əppəyinə yavanlıq eləyib. (Ata. sözü). [Pirverdi:] Srağagün sabah vaxtı … evdən çıxıb oğlanlarıma … yavanlıq
1. sif. Yavanlığı olmayan. Yavanlıqsız çörək. 2. zərf Yavanlıq olmadan. Yavanlıqsız qalmaq
is. Yavanlığın olmadığı hal
zərf 1. Hərəkəti asta, zəif, ağır. Yavaş yerimək. // Sif. mənasında. Qız … yavaş addımlarla onu izləyir
zərf Asta-asta, zəif-zəif, sakit-sakit. Yavaş-yavaş yerimək. Yavaş-yavaş danış, tələsmə. – Batdı yavaş-yavaş Hacının səsi; Kəsildi axırda, bayquş nəfə
is. məh. bax yovşan. Xırdacaxırdaca çəpişlər; Yavaşanın başın dişlər. (Sayaçı sözü)
zərf Astaca, üsulluca, yavaşcadan, hiss etdirmədən, səs çıxarmadan, bildirmədən. Yavaşca yerindən durdu
bax yavaşca. [Məmmədcəfər] əyilib yavaşcadan qulağıma pıçıldadı. Qantəmir. Yenə əvvəlki gecələr kimi [müəllim və Telli] yavaşcadan söhbətə başlamışlar
zərf dan. Yavaş, yavaşca. Çoban yavaşcalıqnan əyilib Aşıq Şirvandan xəbər aldı. “Abbas və Gülgəz”
dan. bax yavaşca
zərf bax yavaşca. Qoca kapitan qəmgin səslə yavaşdan dilləndi. M.Süleymanov
sif. və is. tex. Sürəti, hərəkəti yavaşıdan, azaldan (cihaz və s.)
“Yavaşımaq”dan f.is
f. Bir şeyin hərəkətinin, sürətinin, şiddətinin, təsirinin və s.-nin gücü getdikcə azalmaq, zəifləşmək, ağırlaşmaq, sakitləşmək
“Yavaşıtmaq”dan f.is
icb. Hərəkətin sürətini azaltmaq, astalaşdırmaq, zəiflətmək, alçaltmaq. Addımını yavaşıtmaq. – Xanım bir yerdə durdumu, Həmzə bəy də yerişini yavaşıdı
“Yavaşlamaq”dan f.is
f. Yerişini, sürətini azaltmaq, yavaş etmək. Məşədi Əsgər bir az yavaşlayıb özünü bir qaranlıq yerə çatdırdı
bax yavaşıdıcı
“Yavaşlandırmaq”dan f.is
icb. Yavaş etmək, yavaşıtmaq, ağırlaşdırmaq, azaltmaq
“Yavaşlanmaq”dan f.is
f. Yavaş olmaq, yavaşımaq, ağırlaşmaq, azalmaq, zəifləşmək
“Yavaşlatmaq”dan f.is
icb. Yavaş etməyə, azaltmağa, zəifləşdirməyə, yavaşıtmağa məcbur etmək. Külək Dilbərin üzünə çırpır, qulaqlarında uğuldayır, yerişini yavaşladırdı
is. Hərəkətdə, sürətdə astalıq. Bir-iki yolçu da bu yavaşlıqdan istifadə edərək tramvaydan atılıb çıxdı
is. [fars.] 1. klas. Yardımçı, köməkçi, imdada çatan. Anadan yaxşı yavər olmaz. (Ata. sözü). Təklif nə hacətdi, gözüm, vaqifi-halə; Dildadələrin dadrə
is. Yavərin gördüyü iş, vəzifə
is. məh. Tabeçilik, tabe olan
is. Çocuq, uşaq, körpə, bala (nəvazişlə deyilir). Yavrum, quzum! Yatanlar ayılmaz mahaldır? Ancaq mənimki nalə, səninki sualdır
“Yavru”dan oxş. Lay-lay mələyim, sevdiciyim, yavrucuğum yat; Bir də ələ düşməz bu çocuqluq dəmi, heyhat! A
sif. Yaxın. Qarı gəlir bizə yavuq; Əl-ayağı tutub soyuq. “Koroğlu”. Mehmanlara var saf suyun özgə səfası; Derlər ki, yavuqdur ola on dörd gecəlik ay
“Yavuqlaşmaq”dan f.is
f. Yaxınlaşmaq. Elə ki Bahadır Sonaya yavuqlaşdı, Sona gülümsünüb ağ əlləri ilə Bahadırın əllərindən tutub çəkdi
sif. və is. məh. Adaxlanmış, nişanlanmış; adaxlı, nişanlı, deyikli
is. Yaxınlıq. İtaliya məmləkətinin Napoli [Neapol] şəhərinin yavuqluğunda bir qədim bütpərəstlərə təəllüq ibadətgahın xərabəsi var
sif. qəd. 1. Şiddətli, çox sərt və tünd, yaman. 2. Məharətli, ustad. Yavuz çox sağlam bayatı sevər; Gah öyünər, tək-tək özündən deyər
is. İlin, yazla payız arasında olan ən isti fəsli. Yayın isti günləri. Yay günləri. Yay meyvələri. Yay tətili
is. 1. Ox atmaq üçün yarımdairə şəklində əyilib ucları tarım iplə birləşdirilmiş ibtidai silah. Dəmirçioğlu yayı çiynindən aşırdı, oxları bir-bir çill
zərf Hər zaman, həmişə, ilin bütün fəsillərində. O, yay-qış başaçıq gəzir
bax ox-yay
zərf Yayın başlanğıcında, yayın əvvəlində, yay girəndə. Yaybaşı Bəbir bəy külfəti [dağa] aparmaq istədi
is. Qədim türkdilli tayfalardan biri
is. Balaca yay
“Yaydırmaq”dan f.is
icb. Başqasına yayma işi gördürmək, yaymağa məcbur etmək