CAHAL-CUMRU

1. Hamı, bütün aləm.

2. Bütün, bütünlüklə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Baxdı ki, budur çoban-çoluq cahal-cumru sürünü, malı döşlərdən töküb obaya gətirirlər. (“Eyvazın Çənlibelə gətirilməyi”) 

*

Xanım, qoynundakı bu nədi yumru?!

Üstün ört görməsin cahali-cumru,

Hüsnün Züleyxadı, zəbanın qumru,

Yetişibdi bir cüt nar sinən üstə.

                       (“Həmzənin Qıratı aparmağı”) (“Həmzə–Teymur”)

BÜTÜN
CAHANKƏŞDİLİK ETMƏK