Azərbaycan dastanlarının leksikası

  • ÖG

    Ön, doğma. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖGMƏK

    Öymək, mədh etmək, tərif etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖGÜNMƏK

    Öyünmək, özünü öymək, özünü tərifləmək, lovğalanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖGÜT

    Öyüt. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖKCƏ

    Diz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖKÜR-ÖKÜR

    Hönkür-hönkür, bağıra-bağıra. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖLÜMLÜ

    İçində ölüm olan, fani, keçici. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖNCƏ

    Topuq, topuq arxası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖNÇƏLƏMƏK

    Yorğalamaq, yorğa getmək, məhmizləmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖNƏLMƏK

    Yaxşılaşmaq, şəfa tapmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖRKƏN

    Minik heyvanlarının çulunu sarıyıb bərkitmək üçün başında doğanaq olan uzun ip; çatı. Napak qarı dedi: – Məndən olsa, oğlanın adını Örkənqulu qoyarsın

    Tam oxu »
  • ÖRMƏ

    Hörük, hörülmüş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖTƏGİ

    Əvvəlki, başqa, qeyrisi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖTRİ

    Örtü (qoşma). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖVLİYA ƏRƏB

    Vəli sözünün cəmi; həyatını Allah yolunda sərf edərək ona yaxınlaşmağa nail olmuş müqəddəs şəxslər. Övliyalar, ənbiyalar, ərənlər, Hanı məndən doğru y

    Tam oxu »
  • ÖVRAQ

    Bax: ovraq.

    Tam oxu »
  • ÖVSAF

    Bax: osaf.

    Tam oxu »
  • ÖYƏC

    Üçyaşar erkək qoyun. Yüz birim atlana, yüz birim düşə, Gündə yüz öyəcim çəkilə şişə, Ağrı dağım kimi şülənim bişə, Axar Araz kimi sel yağım ola

    Tam oxu »
  • ÖYKƏ

    Öfkə, ağciyər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖYKƏN

    Bax: öykə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖYNƏCİK

    Yemək, aşağı normada, kasıb yemək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ÖYÜN

    Yemək norması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PA FARS

    1. Ayaq. 2. Addım, qədəm. Oyandım qəflətdən, açdım gözümü, Ərənlər payinə sürtdüm üzümü. Dindirdilər, haq söylədim sözümü, Doxsan min kəlməmə bəyan de

    Tam oxu »
  • PANBUQ

    Pambıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PARMAQ

    Barmaq; imana gəlmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PAS FARS

    Kin, küdurət. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PASİBAN FARS

    1. Qarovulçu, keşikçi, nəzarətçi. 2. Məcazi mənada: hami, himayəçi. Dastanlarda hər iki mənada işlənir

    Tam oxu »
  • PAY

    Bax: pa.

    Tam oxu »
  • PAYBƏSTƏ

    Bax: payi-bəstə.

    Tam oxu »
  • PAYƏNDAZ FARS

    Ayaq altına döşənən ensiz, uzun xalça. Dastanlarda payandaz, pəyəndaz şəklində də işlənir. Padşah bu əhvalatı eşidən kimi əmr etdi, öz imarətindən qal

    Tam oxu »
  • PAYİ-BƏSTƏ FARS

    1. Ayağı buxovlanmış. 2. Məcazi mənada: əsir, aşiq. Dastanda 2-ci mənada işlənir. Oldum bir gözəlin payi-bəstəsi, Həm yar ənsuru, dil şikəstəsi

    Tam oxu »
  • PENİR FARS

    Pendir. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PEŞ

    Arxa, ard.

    Tam oxu »
  • PEŞİNƏ DÜŞMƏK

    Arxasınca gəlmək (getmək). Xab içində yatan novrəstə şahzadə, Gəl bizim ellərə, sor asta-asta. Mən olum bir ahu, sən də ol səyyad, Düşüb də peşimə var

    Tam oxu »
  • PEYKAN FARS

    Əsl mənası “oxun ucundakı sivri dəmir” olub klassik ədəbiyyatda “kirpik” mənasında işlənir. Gəldim mehman oldum, səni şad edim, Oyan bu qəflətdən, dur

    Tam oxu »
  • PEYKƏR FARS

    1. Xarici görünüş; üz, surət; görkəm; bədən. 2. Gözəl. Həft peykər – yeddi gözəl. Mürəkkəb sözlərin tərkib hissəsi kimi də işlənir: mələkpeykər – mələ

    Tam oxu »
  • PEYLƏMƏK

    Bax: teyləmək. Əbdülkəbir gör neylədi, Xəzangül bağrın peylədi.             (“Dilsuz və Xəzangül”)

    Tam oxu »
  • PEYMAN FARS

    1. And, əhd. 2. Bağlaşma, razılaşma. Atam yanına gedirəm, Oğlan, gəlib apar məni. Səninlə peyman edirəm, Oğlan, gəlib apar məni

    Tam oxu »
  • PEYMANƏ FARS

    1. Qədəh, piyalə. 2. Çaxır, şərab. Dastanlarda 1-ci mənada rast gəlinir. Gülgəz Pəri saralıban solunca, Qaynayıban peymanələr dolunca, Qoy gəlməsin Mə

    Tam oxu »
  • PƏNCYEK

    Beşdəbir. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PƏR FARS

    Qanad. Kəklik, pərin çatmaz şonqar pərinə. Gəlməsin könlünə güman, haralı?                 (“Məhəmməd və Güləndəm”)                              * Dir

    Tam oxu »
  • PƏRƏKAR

    Həyətyanı əkin sahəsi. Bəlkə, bizə bir öküz verə, biz də gətirib pərəkardan-zaddan əkək. (“Qurbani”)

    Tam oxu »
  • PƏRƏSKAR FARS

    1. Xidmətçi, qul. 2. Məcazi mənada: pərəstiş edən, pərəstişkar. Cəmi-cümlə hər məhşuri bilmişəm, Çağır kimlər sənə pərəskar olar

    Tam oxu »
  • PƏRƏSTAR

    Bax: pərəskar.

    Tam oxu »
  • PƏRƏSTKAR

    Bax: pərəskar. Yusif deyər, sən də ondan var idin, Onların şahısan, pərəstkarıdın. Xabda görmüş sən Kəmtərə yar idin, Yusif hər elmdən bilər halları

    Tam oxu »
  • PƏRİPEYKƏR

    Bax: peykər.

    Tam oxu »
  • PƏRLÜ

    Dilimli, pərli, qanadlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PIÇAQ

    Bıçaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PIRLAMAQ

    Fırlamaq, uçmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • PİLON

    Keşiş cübbəsi, keşişlərin geydikləri qara cübbə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »