ə. 1) bərəkət, bolluq; 2) ləzzət, həzz; 3) xeyir, fayda, əhəmiyyət; 4) nemət
ə. və f. feyz yurdu, bərəkət ölkəsi
ə. 1) feyz və bərəkət dolu, çox feyzli; 2) bolluq, firavanlıq
ə. və f. feyz, bərəkət yağdıran, bolluq gətirən
ə. və f. feyz verən, müvəffəqiyyətə səbəb olan
ə. və f. bax feyznak
ə. və f. feyz, bərəkət verən, bolluq gətirən
ə. və f. bolluğa çatan, firavanlıq içində olan
ə. və f. feyz, bərəkət yetirən
ə. 1) dan vaxtı, səhər tezdən; 2) Günəş çıxmazdan qabaq göydə görünən qırmızılıq; şəfəq. Fəcri-şimal şimal şəfəqi; qütb parıltısı
FƏCRÜL’İSLAM ə. islam dininin ilk dövrü, islamın şəfəq çağları
FƏDA’ ə. 1) qurban; 2) əvəz, bələd
ə. məslək uğrunda öz həyatını qurban verən və ya qurban verməyə hazır olan
FƏDA’KAR ə. və f. bir işi can-başla yerinə yetirən
FƏDA’KARANƏ ə. və f. fədakarcasına, can-başla
ə. 1) cütə qoşulan bir cüt öküz; 2) bir gündə bir cüt öküzlə şumlanan sahə
ə. «fail» c. 1) işləyənlər, edənlər; 2) təsir edənlər; 3) t. fəhlə
ə. …gəldikdə, …gəlincə, qaldı ki…
ə. fəryad, nalə, əfğan
ə. 1) çini, farfor; 2) Çin imperatorunun titulu
ə. çini (qab-qacaq)
ə. anlaqlı, dərrakəli, zəkalı, zirək
ə. 1) ayğır; 2) ər, kişi; 3) başçı, rəis
FƏHM1 ə. kömür. FƏHM2 ə. anlayış, idrak, zəka
ə. idrakca, fikrən
ə. anlayışla bağlı olan
ə. və f. anlaqlı, düşüncəli
ə. kömür kimi qaralıq, kömürə çevrilmə
ə. 1) öyrənmə, tədqiq etmə, araşdırma; 2) müayinə etmə; 3) yoxlama, təhqiq etmə
FƏHVA’ ə. məna, anlam
ə. ululuq, böyüklük, əzəmət
ə. 1) öyünmə; 2) iftixar etmə, iftixar, fəxr
ə. ulu, böyük, əzəmət
ə. iftixar
ə. 1) hörmətli, möhtərəm; 2) şərəfli
ə. başqasını və ya özünü mədh etmək üçün yazılan şeir
ə. öz-özü ilə fəxr edən, çox öyünən
ə. və f. iftixarla
ə. 1) açma (ağız haqqında); 2) çürümə
ə. fiqh elmləri
ə. onurğa sümüyü
ə. onurğa sümüyünə aid olan
ə. 1) mövcud olmama; olmazlıq; 2) itirmə
ə. 1) bel sümüyü, sütun; 2) məqalənin, yazının müstəqil parçası; 3) bənd, maddə; 4) kiçik hekayə, qissə
ə. 1) yalnız; 2) ancaq, amma, lakin
ə. 1) itirilmiş; 2) ölmüş, mərhum
ə. fiqh alimi
ə. 1) kasıb, yoxsul; 2) zavallı, yazıq; 3) fağır
FƏQİR-FÜQƏRA’ ə. fağır adamlar, yoxsullar
ə. və f. 1) fağırcasına, yoxsulcasına; 2) acizanə