f. 1) dilənçi oğlu, yolçu balası; 2) görməmiş; 3) alçaq nəsildən olan
f. 1) zaman, çağ; 2) yer, məkan
GƏHGƏH(İ) f. hərdənbir, arabir
f. 1) tərs, inadcıl (adam haqqında); 2) harın (at haqqında)
f. arabir, hərdən
f. beşik
f. sürü, naxır, ilxı
f. çoban, naxırçı, sığırçı
f. maldar
f. maldarlıq
f. boyunbağı, boğazaltı, həmail
ə. bax kəmahi
f. bax gəncinə. Gənci-afiyət «cansağlığı xəzinəsi» çox cansağlığı, lap çox cansağlığı
f. «xəzinə bağışlayan» m. olduqca səxavətli, çox əliaçıq
f. qumar kağızı; kart
f. «xəzinə danışıqlı» m. şirin danışan, məlahətli danışığı olan
f. xəzinə, dəfinə
f. və ə. «xəzinə üzlü» m. gözəl, göyçək
f. «xəzinə açarı» m. əliaçıq, səxavətli
f. bax gəncvər
f. xəzinə sahibi, xəzinəsi olan; xəzinədar
f. 1) qoxumuş, iylənmiş; 2) pis, xoşagəlməz
f. buğda
f. bax gəndümi
f. və ə. buğda dənəsi boyda xalı olan (gözəl haqqında)
f. buğdayı
f. «əgər»in şeirdə işlənən qısaldılmış şəkli
f. «əgərçi»nin şeirdə işlənən qısaldılmış şəkli
GƏRD1 f. 1) toz , torpaq; 2) m. dərd, kədər, hüzn, qəm. GƏRD2 f. bax gərdan. GƏRD3 f. 1) çevrə, dairə; 2) dönmə, dolanma, dövr
f. toza bulaşmış, toza batmış
f. gəzən, dolaşan
f. boyun
f. 1) boyunbağı; 2) arabaya, cütə və s. qoşarkən xamutun altından atın boynuna keçirilən qoşqu aləti
f. «boyun vermiş» m. boyun əymiş; tabe
f. «boyun yüksəldən» bax gərdən-fəraz
f. m. məğrur, təkəbbürlü, lovğa
f. «boyun çəkən» m. sözə qulaq asmayan, inadcıl, tərs
f. boynuna minmiş, ağalıq edən
f. dönmüş, dolanmış
f. 1) əldən-ələ gəzmə; 2) gəzinti, seyr; 3) dolanma; 4) qrammatikada: hallanma. Gərdişi-dövran zəmanə, dövranın gərdişi
f. gəzinti yeri; seyrəngah
f. 1) dönən, fırlanan; 2) fələk, dünya; 3) göy, səma
f. minik və ya yük arabası
f. arabaya minən; sərnişin
f. və ə. 1) toz-torpaq; 2) m. dərd-qəm, qəm-qüssə
f. bax kərkəs
f. 1) isti(lik); 2) isti, qaynar; 3) m. məşğul, məşğul olan; 4) m. alveri şirin gedən, bazarı yaxşı olan
f. bərk isti
f. hamam