f. 1) Allah, Tanrı; 2) yiyə, sahib
f. «Allahı görən» Allahı tanıyan, Tanrıya inanan
XUDADAD(Ə) f. 1) Allah vergisi, Allah verən; 2) m. təbii, fitri
f. və ə. Allah saxlasın! Tanrı qorusun! (vidalaşma məqamında işlənir)
f. Allah eləməsin! uzaq olsun!
f. allahpərəst, Tanrıya inanan
f. 1) rəis, başçı; 2) ağa, başçı, ərbab; 3) Allah, Tanrı. Xudavəndi-aləm «dünyanın ağası» Allah, Tanrı
f. ay Allah! ay Tanrı!
f. hakimlərə, hökmdarlara verilən ad
f. ey hakim! ey hökmdar!
f. şahlar şahı, şahənşah
f. Allaha inanan, Allah adamı; allahpərəst
f. Allahı mədh edən kitab, Tanrıya xitabən yazılmış əsər (VII əsrdə pəhləvi dilində yazılmış kitabın adı)
f. ancaq özünü güdən, özünü sevən; eqoist
f. özünü qoruyan; ehtiyatlı // səbirli, təmkinli
f. «özünü satan» özünü çəkən, lovğalanan, təşəxxüs satan
XUDKAM(Ə) f. öz kefi ilə iş görən
f. özbaşına iş görən, öz bildiyini edən
f. özünü göstərən, özünü gözə soxan
f. 1) özünü sevən; eqoist; 2) bax xudpəsənd
f. özünü bəyənən, özündənrazı
f. və ə. öz rəyi ilə iş görən, özbaşına iş görən
f. başlı-başına, özbaşına, heç kəsə tabe olmayan
f. donuz
f. tiryəki çəkilmiş xaşxaş qabığından alınan yuxugətirici dərman
ə. bax xümar
f. qan. Xuni-cigər 1) ciyər qanı; 2) m. dərdqəm, qəm-qüssə; xuni-dil ürək qanı
XUNAB(Ə) f. 1) qanlı su, sulu qan; 2) qanlı göz yaşı
XUNALUD(Ə) f. qana bulaşmış, qana batmış; qanlı
f. qaniçən, qantökən
f. 1) qantökən; 2) m. çox ağlayan, çox göz yaşı tökən; 3) m. qaniçən, zalım
f. qanbahası
f. «qan damcılayan» m. bax xunəfşan
f. «qan səpən» qantökən
f. sərin
f. qansaçan, qansəpən // qanlı
f. «qan istəyən» m. intiqamçı
f. qaniçən, zalım, qəddar
f. 1) bax xunin; 2) m. qanlı; qatil
f. qana bulaşmış; qanlı
f. «xudavəndigar» sözünün qısaldılmış forması olub, keçmişdə Türkiyə sultanlarına verilən ad; m. sultan
f. 1) qana həris; qantökən, qaniçən; 2) m. zalım, qəddar
f. bax xurşid. Xuri-taban parlaq günəş
ə. 1) mövhumat; 2) zehniyyət; 3) əfsanə, nağıl, uydurma
f. bax xüram