RUHİ(YYƏ) ə. ruha mənsub olan
ə. və f. ruhu oxşayan; nəşəli
ə. və f. ruh oxşayan, sevinc gətirən
f. insan ruhu
RUHÜL’ƏMİN ə. bax ruhülqüds (2-ci mənada)
ə. «müqəddəs ruh» 1) İsa peyğəmbərin adlarından biri; 2) mələk Cəbrayılın adlarından biri
ə. «Allahın ruhu» İsa peyğəmbərin adlarından biri
f. üz sürtmə
f. üz sürtməklə əlaqədar olan
f. 1) rumlu, Rumdan olan; avropalı; 2) bizanslı; anadolulu
f. Rum nəslinə mənsub olan; rumlu
f. üz verən, meydana çıxan
f. 1) zifaf gecəsi bəyin gəlinə verdiyi bəxşiş; üzgörümçəyi; 2) təzə doğulan uşağı ilk dəfə gördükdə ona verilən bəxşiş; üzgörümçəyi
f. 1) üzüqara, təqsirli, günahkar; 2) m. cibiboş, yoxsul, kasıb
RUY1 f. 1) üz, çöhrə; 2) səth, üz; 3) m. abır-həya. Ruyi-siyah bax rusiyah. Ruyi-zəmin yer üzü. RUY2 f
RUYİN1 f. üst tərəf, üz tərəf; avand. RUYİN2 f. sinkdən düzəldilmiş; bürüncdən düzəldilmiş; tuncdan düzəldilmiş
f. gün, gündüz. Ruzi-cəza’ cəza günü; qiyamət günü; ruzi-əzəl dünyanın əvvəli, dünyanın yaradılışı günü
f. oruc; orucluq
f. oruc tutan
f. gündən-günə artan, getdikcə çoxalan
f. oruc tutmayan, orucunu yeyən
RUZGAR1 f. 1) zaman, vaxt; 2) hal, vəziyyət; 3) yaşayış, həyat, ömür; 4) zəmanə, dövran, fələk. RUZGAR2 f
f. 1) azuqə, yeməli-içməli hər şey; 2) qismət, ələ gəlmə
f. gündəlik
f. 1) ruzi verən; 2) m. Allah, tanrı
f. 1) gündəlik gəlir-çıxarın və ya hadisələrin qeyd olunduğu dəftər; gündəlik; 2) qəzet
f. 1) gecə-gündüz, gecə və gündüz; bütöv gün, bütün gün; 2) m. həmişə, daima
ə. burundan qanaxma, burun qanaxması
RÜB’ ə. dörddə bir. Rüb’i-məskun qədim coğrafiyaşünasların fikrincə, Yer kürəsinin insan yaşayan dörddə bir hissəsi
f. qapan, çəkən, qapıcı
ə. barmaqla çalınan simli musiqi aləti
ə. quruluşca dörd misradan ibarət olub birinci, ikinci və dördüncü misraları həmqafiyə olan xüsusi vəznli şeir forması
ə. meyvə şirəsi
f. üz örtüyü, üzə salınan pərdə
RÜB’İYYƏ ə. keçmişdə: on quruşa bərabər sikkə
RÜBUBİYYƏ(T) ə. 1) sahib olma, yiyəlik; 2) m. allahlıq, tanrılıq
ə. üstünlük
RÜCU’ ə. 1) geri dönmə; qayıtma; 2) sözündən dönmə, sözünü geri götürmə; 3) müraciət etmə; müraciət; 4) bir işə qarışma
RÜƏSA’ ə. «rəis» c. böyüklər, başçılar, rəislər
RÜFƏQA’ ə. «rəfiq» c. rəfiqlər, yoldaşlar
RÜF’ƏT ə. 1) yüksəklik, böyüklük; 2) yuxarı vəzifə, yüksək rütbə
RÜX1 f. üz, çöhrə. Rüxi-pak pak sifət, müqəddəs üz. RÜX2 f. 1) ərəb əfsanələrində: Simürğ (quş); 2) şahmatda: top
ə. mərmər
ə. ucuzluq
RÜXSAR(Ə) ə. üz, sifət, yanaq. Rüxsarei-zərd sarı sifət
ə. icazə
ə. və f. icazə kağızı; icazənamə
ə. diz