ə. «əsir» c. əsirlər
ə. sərçə
ə. 1) stil // üsul, tərz; 2) dil, ifadə üsulu
ə. üsluba aid olan
ə. stilistika
ə. 1) çətinlik, zəhmət; 2) sıxıntı, ehtiyac
ə. 1) kök, təməl, özül; 2) əsil, bünövrə; 3) riyaziyyatda: kəmiyyətin neçənci qüvvəyə qaldırıldığını göstərən rəqəm; üst
ə. binaların özülü, tikintilərin təməli
f. sümük
ə. əsli y. astronomiyada: bucaq ölçən alət, rəsəd aləti
ə. dirək, sütun; silindr
f. sağlam, möhkəm, qüvvətli
ə. «əsl» c. 1) əsllər; 2) t. qanun, prinsip; 3) t. tərz, yol; 4) t. yavaşlıq, mülayimlik. Üsuli-cədid yeni üsul; üsuli-idarə ölkənin dövlət quruluş, i
ə. 1) hüquqşünas; 2) islam dini təriqətçilərindən biri; 3) bu təriqətə mənsub olan müsəlman
ə. «əsr» c. əsrlər, yüzilliklər
ə. 1) mövcud quruluşa qarşı silahlı çıxış; 2) asi olma, qarşı durma
ə. və f. 1) itaət etməyən, boyun əyməyən, tabe olmayan; 2) asi olan
ə. və f. üsyankarcasına, üsyankarlıqla
f. açılmış gül; çiçək
f. güllük, çiçəklik
ə. 1) onda bir (say); 2) məhsulun onda biri miqdarında dini vergi
ə. «aşiq» c. 1) aşiqlər; 2) t. muğamatda bir pərdə adı
ə. və f. aşiqləri aldadan
ə. Merkuri (planet)
ÜTƏQA’ ə. «ətiq» c. qədim, köhnə şeylər // antikvariat
ə. 1) heç bir şeyi olmayan, hər bir şeydən mərhum olan; 2) sınıq, xarab, puç
ə. «eyb» c. eyiblər
ə. «eyn» c. 1) gözlər; 2) çeşmələr, bulaqlar
ə. ağır xəstəlik
ə. yanaq, üz
ÜZƏMA’ ə. «əzim» c. böyüklər
ə. bir tərəfə çəkilib təkbaşına oturma; guşənişinlik, tənhalıq
ə. və f. üzlət yeri, guşənişin adamın yaşadığı yer
ə. və f. bax üzlətnişin
ə. və f. 1) təkliyə çəkilən, bir guşəyə çəkilib oturan; 2) adamdanqaçan, adamyovuşmaz
ə. ən böyük
ə. 1) tutduğu pis əməl üçün bağışlanmasını istəmə; 2) təqsiri bağışlanma; 3) əngəl, maneə; 4) bəhanə, səbəb
ə. və f. üzr istəyən, bağışlanmasını xahiş edən
ə. və f. üzrxahlıq, üzr istəmə
ə. və f. üzrü, bəhanəsi olan; üzürlü
ə. və f. üzrü olan, üzr gətirən
ÜZUBƏT1 ə. ailəsiz həyat; kəbinsizlik. ÜZUBƏT2 ə. dadlılıq, ləzzət, şirinlik
ə. 1) insan bədəninin əzası; orqanı; 2) müəyyən partiyanı, təşkilatı və s. əmələ gətirənlərdən hər biri
ə. 1) bədən üzvlərinə aid olan; 2) nəbatat və heyvanata aid olan; canlı // orqanık; 3) ayrılmaz, ayrılmayan, çox sıx
ə. üzv olma, üzvlük
ə. islamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı
ə. ərəb əlifbasının 27-ci, fars əlifbasının 30-cu, əski Azərbaycan əlifbaının 31-ci hərfi; əbcəd hesabında 6 rəqəmini ifadə edir
f. vay! aman!
f. 1) bağlı, asılı; 2) kömək, arxa
ə. 1) lazım, labüd, zəruri; 2) şəriətə görə icrası tələb olunan; 3) başqası tərəfindən yaradılmamış və öyrənilməsi mümkün olmayan (Allah haqqında)