ə. ədalət sahibi; ədalətli
ə. yas sahibi; yaslı, hüzürlü
ə. və f. hünər sahibi; hünərli
ə. ad sahibi; tanınmış, məşhur
ə. ağıl sahibi; kamallı, ağıllı
ə. kəşf edən; tapan, müəllif
ə. Qur’an, İncil və Tövrat kimi dini kitablardan birinə qail olan dindar
ə. 1) Zöhrə və Müştəri eyni bürcdə bir-birinə yaxınlaşdığı zaman doğulan xoşbəxt; 2) keçmişdə Şərqdə böyük hökmdarlara verilən ad // epitet
SAHİBLİVA’ ə. «bayraq sahibi» m. başçı, qoşun başçısı
ə. 1) mənsəb sahibi; vəzifəli; 2) zabit
ə. məsləhətçi, müşavir
ə. zövq sahibi; zövqlü
ə. «nəfəs sahibi» duası qəbul olunan
ə. «nəzər sahibi» təravətli, zəkalı; düşüncəli, mərifətli
ə. «rəqəm (yazı) sahibi» savadlı
ə. taxt sahibi; hökmdar, hakim
ə. səbir edən, qatlaşan, dözən
ə. 1) təriqət başçısı; 2) eyni bir təriqətə inanan
ə. «zamanın sahibi» bax sahibzəman (1-ci mənada)
ə. nazir vəzifəsi tutan; nazir
ə. məlumatı olan, agah olan; xəbərdar
ə. 1) İmam Mehdinin (epitet) adlarından biri; 2) keçmişdə Şərqdə bəzi hökmdarlara verilən epitet
ə. dəniz, göl, çay kənarı; kənar, qıraq
ə. və f. sahildə yay evi
ə. və f. sahildə sakin olan, sahildə yaşayan
ə. və f. 1) sahilə çatan; 2) m. nicat tapan, xilas olan
SAHİLSƏRA(Y) ə. və f. sahildə yay sarayı
ə. 1) sehr edən; sehirbaz, sehrçi; 2) m. cəzb edən, məftun edən
ə. yuxusu gəlməmə; yuxusuzluq
f. 1) qəlp, düzəltmə; 2) m. hiyləgər
f. 1) qəlp şey qayırmaq, qəlp pul kəsməklə məşğul olan; saxtakar; 2) m. hiyləgər, bic
f. və ə. yalandan özünü vüqarlı göstərən
ə. səy edən, çalışan, çalışqan
ə. 1) hədəfi vuran // hədəfə vuran, dəyən; 2) m. məqsədəmüvafiq
SAİBRƏ’Y ə. düzgün düşüncəli
SAİD1 ə. yuxarı çıxan, yüksəyə qalxan. SAİD2 ə. bilək önü (qolun bir hissəsi)
SAİQ(Ə)1 ə. sövq edən; sövqedici
SAİQ(Ə)1 ə. sövq edən; sövqedici. SAİQƏ2 ə. ildırım, şimşək. SAİQƏ3 ə. səbəb, keyfiyyət
SAİL1 ə. bax sayil1. SAİL2 ə. bax sayil2. SAİL3 ə. bax sayil3
ə. axıcılıq
ə. oruc tutan, ağzı oruc(lu)
ə. 1) seyr edən, hərəkət edən; yeriyən; 2) keçən, işlənən; 3) başqa, o biri, digər; 4) astronomiyada: səyyarə
ə. bax sayis
ə. fonetikada: səsli
ə. 1) hərəkətsiz, durğun, sükunətdə olan; 2) oturan, yurd salan, məskən salan; 3) səssiz, sakit; 4) ərəb yazısında: hərəkəsi olmayan, sükunlu (hərf)
ə. sükut edən; səssiz, səssiz-səmirsiz
ə. və f. sakitcəsinə, sakit-sakit
ə. 1) ayağın dizlə topuq arasındakı hissəsi; baldır; 2) ağacın və b. bitkilərin yerdən budaqlara qədər olan düz hissəsi; gövdə
SAQİ1 ə. 1) şərab paylayan, qədəhlərə şərab tökən; 2) su verən; su paylayan; suçu; 3) su satan. Saqiyi-dövran «dövranın saqisi» m