f. taxta yonmaq üçün dülgər aləti
f. 1) boya; 2) bax rəngi-həna’; 3) forma, tərz; 4) cür, növ; 5) vasitə, vəsilə, yol; 6) mahnı və rəqs xarakterli instrumental melodiya; 7) m
f. 1) boyaqçı; 2) m. kələkbaz, hoqqabaz
f. rəngbərəng, müxtəlif rəngli
f. 1) rəngli, parlaq rəngli; 2) m. gözəl, lətif, bəzəkli-düzəkli; 3) m. anlaşılmaz, çətin
f. rəngbərəng tüklü, əlvan tüklü; ala-bula tüklü
f. rəng çəkən usta
f. parçanın, yunun və s. rəngləndiyi müəssisə
ə. çox səs çıxaran; qışqıran
RƏS f. yetişən, çatan. RƏ’S ə. 1) baş; 2) təpə, uc; 3) başlanğıc
f. 1) çatan, yetişən; 2) tam, dolğun, nöqsansız; 3) müvafiq, uyğun; 4) kifayət qədər uzun, yüksək, uca və s
ə. «risalə» c. bax rəsayil
f. çatdıran, yetirən
ə. 1) sağlamlıq, möhkəmlik, davamlılıq; 2) qəmginlik, ciddilik
ə. 1) qurğuşun; 2) qalay
ə. risalələr // traktatlar
ə. 1) gözləmə, pusquda olma; 2) göy cisimlərini müşahidə üçün alət(lər); 3) tilsim; 4) casus; 5) əfsanəvi bir xəzinənin keşiyini çəkən cin
ə. və f. göy cisimlərini müşahidə etmək üçün təchiz olunmuş xüsusi bina
ə. və f. bax rəsədgah
ə. göyü müşahidə ilə əlaqədar olan
RƏSƏN f. ip, kəndir; yoğun ip; buraz. RƏ’SƏN ə. 1) özbaşına; 2) müstəqil, sərbəst şəkildə
f. iplə bağlanmış
f. çatdı, yetişdi (pul və s. haqqında)
f. 1) yetişmiş, dəymiş; 2) çatmış
ə. sağlam, gümrah
ə. rəsm edilmiş; çəkilmiş
ə. mətin, möhkəm
ə. 1) şəkil, əks, surət; 2) yazma, yazı; 3) nişan, əlamət; 4) plan; 5) tərz, tərtib; 6) adət, qayda; 7) çəkilmiş, rəsm edilmiş; 8) dəb, qayda, ayin; 9
ə. 1) rəsmi olaraq, qanuni surətdə; 2) m. adət kimi, zahiri surətdə
RƏSMXƏT(T) ə. cizgi çəkmə fənni
ə. 1) hökumət tərəfindən və ya hökumət adından olan; qanuni; 2) adət kimi; zahiri olub, əslində səmimi və ciddi olmayan; quru
ə. «rəsmi» c. rəsmi işlər
ə. rəsmi olma; rəsmilik
ə. və f. qayda-qanun; yol-riz
ə. astronomiya mütəxəssisi; astronom
ə. 1) şəkil çəkən; 2) qanun verən; qanunverici; 3) qaydaya salan; planlaşdıran
f. 1) qurtulma, qurtuluş; 2) qurtuldu, xilas oldu
f. bax rəstəxiz
f. qurtulmuş, azad olmuş
f. 1) oyanma, dirilmə; 2) ölülərin diriləcəyi qiyamət günü
ə. 1) elçi, səfir; 2) xəbər aparıb-gətirən; 3) peyğəmbər, nəbi. Rəsuli-axirət axırıncı peyğəmbər (Məhəmməd peyğəmbər nəzərdə tutulur)
ə. Allahın elçisi; peyğəmbər (Məhəmməd peyğəmbərin epitetlərindən biri)
ə. 1) doğru yol; doğruluq yolu; 2) düşüncəlilik, fərasətlilik
ə. 1) igidlik, qoçaqlıq, rəşidlik; 2) xalqı düz yola çağırma
ə. doğru yol göstərən(lər)
RƏ’ŞƏ ə. titrəmə, titrəyiş
ə. və f. titrək, titrəyən
ə. «rəşhə» c. 1) damcılar, damlalar; 2) t. səpinti, sıçrantı // damcı, damla
f. bax rəşk