KÜNƏ

I
(Qazax, Naxçıvan, Şəmkir, Tovuz)
1. arıq, zəif (Qazax, Tovuz). – Bu qoyun o qoyunnan künədi (Qazax); – Bax bu, cücələrin ən künəsidi (Tovuz)
2. kiçik (Şəmkir). – Çox künədi, bu uşağın nəyini öyləndirifsiηiz
II
(Göyçay, Qax, Meğri, Mingəçevir, Ordubad, Şəki)
bax kunal . – Baramq: denniyənnən sora künə: yandı:rıx (Şəki); – Bir az künə aldım (Ordubad)
III
(Kürdəmir, Qazax, Lerik, Mingəçevir, Şəki, Şərur, Şuşa, Zəngilan)
yumurtanın yastı tərəfi. – Murtanın künə tərəfini çö:r dö:şax (Şəki); – Bu yumurta:n künəsi yaman bərkdi (Zəngilan); – Bu yumurtanın künəsi sınıxdı (Şuşa)
IV
(Ağsu, Kürdəmir)
əclaf. – Day adamın yap əcnafına künə deyrik (Ağsu)
V
(Oğuz, Şamaxı)
xışın gavahın taxılan yeri. – Xış dəmirini xış künəsinə keçirillər (Oğuz); – Xışın künəsi xarab olub, gəvahini saxlamır (Şamaxı)
VI
(Meğri)
bax kunal