MÜŞTƏBEH

sif. [ ər. ] Şübhəli, şəkli.
□ Müştəbeh etmək – şübhələndirmək, şəkləndirmək; şəkkə, şübhəyə salmaq.
[Divanbəyi:] Bular da məni aşkar istəyirlər müştəbeh etsinlər. M.F.Axundzadə.

Müştəbeh olmaq – şübhələnmək, şübhəyə düşmək.
[Ağa Kərim:] Səni Hacı Qafurun arvadının yanında elə nəzərə verdim ki, əgər özün də orda olsaydın öz haqqında müştəbeh olardın. M.F.Axundzadə.
Olduqca müştəbeh “qələt etmə, inan!” – dedin; Kim yaxşı söylədisə ona min yaman dedin. M.Ə.Sabir.

MÜŞTAQ
MÜŞTƏRƏK

Digər lüğətlərdə