Belə vilayəti dağıtsın Tarı; Ziyadə məğşuşdur Ərəs kənarı.
2. Halı özündə olmayan, əhvalı pozğun; bikef, kefsiz, halsız.
Yağır yağış, məğşuşdur əhvalım; Komamız sübhədək giryan olubdur.
[Gülnisə:] Bəhram! Halın məğşuşdur, nə olub məyər, oğlum!