Saymaq feili zəminində sayın (hörmətli) sifəti əmələ gəldiyi kimi, sər (терпеть) feilindən də sərin sifəti yaranıb. Dilimizdə -ın4 şəkilçisinin feilə artırılması ilə düzələn adlar (ən çox da sifətlər) az deyildir: “дымиться” mənasında tut feili olub, sonra ondan tütün, sonuncudan isə tüstü kəlmələri törəmişdir; iyləmək mənalı bur feili olub, onun da əsasında burun ismi yaranıb və s. Lakin bunların əksəriyyəti kökə elə yapışmışdır ki, artıq müstəqil işlədilə bilmir. Sərin də belə kəlmələrdəndir, müasir dil baxımından o, sadə söz kimi qəbul olunur (düzəltməlik əlaməti itib). Belə zənn edirəm ki, soyuq kəlməsinin sinonimi olan sərin sözü bu sözlə bağlı deyil. Sonuncu sərin sözü sınmaq (“hava sındı” deyirik), səngimək kəlmələri ilə qohum ola bilər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)