VALENTLİK

is. kim. Atomun müəyyən miqdar digər atomlarla birləşə bilmək qabiliyyəti.
VALÉNT
VALERİYAN
OBASTAN VİKİ
Valentlik
Valentlik (lat. valens — gücü olan) — kimyəvi element atomlarının müəyyən sayda kovalent kimyəvi rabitə əmələ gətirmək xassəsidir. Birləşmələrdə valentlik bir atomu digər atomla əlaqələndirən kovalent rabitələrin sayı ilə müəyyən edilir. Kimyəvi reaksiyalarda birinci dərəcədə əhəmiyyət daşıyan elektronlar valent elektronlardır. Valentlik anlayışı ilk dəfə elmə 1852-ci ildə ingilis alimi E.Frankland tərəfindən daxil edilmişdir. Valentlik nəzəriyyəsinin isə əsasını alman alimi Fridrix Avqust Kekule qoymuşdur. Bəzi kimyəvi elementlərin valentliyi əmələ gətirdikləri kimyəvi birləşmələrdə dəyişmir. Binar birləşmələrdə atomların valentlik vahidləri həmişə bərabərdir. Valentlik Roma rəqəmləriylə və elementin kimyəvi işarəsinin üzərində yazılır. Onlara sabit valentli elementlər deyilir.

Digər lüğətlərdə

беспоро́чно вкрои́ть догрыза́ться забури́ться заинтригова́ть зарони́ть разви́лка спец... топленый штрихко́довый двенадцатипе́рстный заезжа́ть перетру́шивание си́зый смори́ть экстенси́вность охряпье шершавый calver cither end product extravagance headwaters two-forked великолепие