1. Yerimək tərzi, yerimək işi.
Sallana-sallana gedən Salatın; O sərxoş yerişin yola yaraşır.
[Kor kişi] tamamilə əski həyatın bir yadigarı idi. Əlbisəsinin tərzi, biçimi avamlığını, yerişi gözsüzlüyünü andırırdı.
Səməd [qadının] üzünü görməsə də, yerişindən, boy-buxunundan, tərpənişindən onun lap cavan olduğunu dərhal bildi.
□ Ayı yerişi – iki yana basa-basa yerimə.
2. Yürüş, axın, hücum.
Xotkar yazmışdı ki, qoşun hazırlayır, Çənlibelə yeriş olacaq. “”.
□ Yeriş etmək – axın halında hərəkət etmək, hücum etmək.
[Vəli:] Belə yapıncını çəkdim döşümə, papağımı basdım gözümün üstünə, çomağı aldım əlimə, düşdüm sürülərin qabağına, ləhləyə-ləhləyə birbaş yeriş elədik üzü yuxarı…
◊ Yerişini azdırmaq – 1) yorğa gedən at haqqında;
2) məc. qudurmaq, lovğa olmaq, təşəxxüslü olmaq.