ZÖHD

is. [ ər. ] klas. Dinin qadağan etdiyi şeylərdən çəkinərək vaxtını ibadətə sərf etmə; pəhrizkarlıq (bəzən “zöhd və təqva”, “zöhdü təqva” şəklində işlənir).
Mey gətir, saqi, məni qurtar nəmazü rövzədən; Kim, mən ol zöhdü riyadan tövbəkarəm, doğrusu. Kişvəri.
Vaqifa, səndə ki yoxdur, bilirəm, zöhdü riya. M.P.Vaqif.
[Vidadi:] Bu fani dünyanı zöhd və təqva ilə keçirmək daha yaxşı olmazdımı? Çəmənzəminli.

□ Zöhd əhli klas. – dünyanın zövq və nemətlərindən əl çəkib vaxtını ibadətdə keçirən adam.
Bağlamış zöhd əhlinə qapusunu meyxanənin; Hörməti lazım gərək, hərçənd kafirdir qonaq. Qövsi.
Ayağın bassa saqi başim üzrə canə minnətdir; Neçin zöhd əhlindən bir dərdməndə xeyrü şər gəlməz. Q.Zakir.

ZORSUZ
ZÖHR

Digər lüğətlərdə

альтруисти́ческий выдвига́ться зло коже́вня протряхну́ть трикота́жный всеохва́тный га́мма дефи́с изверте́ться лише́ние облада́тельница столо́вка шараба́н box loom conservancy area expediency marl orthodoxy prognathism surplice-fees verticality вероятно летний полумрак