1. zərf Bir-birinə kömək edərək; bərabər, birgə, birləşərək. Əlbir işləmək.
– [Altunbay:] Elxan biləgənli, sən Solmazı sevir isən, özündə onu qoruyacaq bir cəsarət duyur isən, and iç, əlbir çalışaq.
[Nəbi:] Düşünüb bayaqdan tökmüşəm tədbir; Gərək sinə gərək düşmənə əlbir!
// Şərik, bir yerdə, birlikdə. Bu işi onlar əlbir görmüşlər.
□ Əlbir olmaq – yoldaş olmaq, birgə hərəkət etmək, bir məqsəd üçün birləşmək.
Əlbir olub bir ayı bir şir ilə; Ovladılar dovşanı tədbir ilə.
[Nəbi:] Əlbir olub od salmaq üçün düşmənlərin canına; Sinən üstdən yol ver, keçim qardaşımın yanına!
Bir hökmdar deyil, yığılıb hətta; Yüzü əlbir ola, gələ, vermərəm!
2. sif. Həmrəy, çox yaxın, birgə işləyən. Əlbir yoldaşlar. Əlbir iş.
– İndi, indisə sürət qatarında qızıl diplomla, əlbir və ürəkbir yoldaşlarımla evə dönürəm.