ÇAŞMAQ

f.
1. Arzu olunmayan, gözlənilməyən və ya çıxış yolu bəlli olmayan bir hadisə qarşısında çaşıb-qalmaq, özünü itirmək, nə edəcəyini bilməmək.
// Ümumiyyətlə, çaşıb-qalmaq, özünü itirmək, heyrət içində qalmaq.
Muzdur hələ pulun qədərindən xəbəri olmadıqda, ancaq yüzlükləri sayanda, heyrətə düşüb çaşmışdı. S.Qənizadə.

2. Yanılmaq, səhv etmək.
Qəmgin, məyus düşmənlərin istədi; Saysın, amma çaşdı, saya bilmədi. A.Səhhət.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ÇAŞMAQ yanılmaq — dolaşmaq
  • ÇAŞMAQ karıxmaq — itirmək
  • ÇAŞMAQ azmaq — qoşulmaq
  • ÇAŞMAQ ÇAŞMAQ Axı İlyas kişidən də gənc və qüvvətli adamlar olub ki, cəld, zirək və tənbəl hərəkət edən ayıya rast gələndə özlərini itiriblər, çaşıblar (M

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • ÇAŞMAQ ÇAŞMAQ – TOXTAMAQ Rantik bir anlığa çaşdı (C.Əmirov); Cahangir hərbi toxtadıb ortalığa təslim məsələsini atmışdı (S
ÇAŞMA
ÇAŞT

Digər lüğətlərdə