1. Örtük salmaq, üzərinə bir şey salmaq. Kəlağayı örtmək.
– Bu vaxt eşikdən Qulamxan səslənir: – Durun, başınızı örtün.
// Üzərinə bir şey çəkib görünməz etmək.
Qızın başında çadrası olardı, lakin üzünü örtməzdi.
Hüsnünü örtməsin nə pərdə, nə rəng!
// Qabağını kəsmək, görünməz etmək. Bütün sahili duman örtmüşdür.
2. Bağlamaq, qapamaq. Qapağı örtmək.
– [Sona] tez otağına gedib qapını örtdü.
Sürəyya yavaşca pəncərəni örtüb, ayağının ucunda ehmallıqla qayıdıb yatacağına uzandı.
3. Üstünə bir şey salmaq, sərmək.
Cərgə ilə düzülmüş yamyaşıl şam ağaclarını ağappaq qar örtmüşdü.
// məc. Bürümək, sarmaq, çulğamaq, tutmaq, basmaq.
Mən çox istərdim ki, sənin hər zaman; Örtməsin o dilbər hüsnünü duman.
Ancaq hərdən meşələri qalın duman bürüdüyü kimi Cavadın sifətini də kədər örtürdü.