Fəqət bahari-şəbabımda bir çiçək buldum; Qaçırdım əldən, onun həsrətilə məhv oldum.
[Əmir qızlara:] Bir nəğmə çalın, həm oxuyun qəlbimi şad eyləyəsiz; Həm şəbabətdə keçən günləri yad eyləyəsiz.
Qocaldım, gedibdir zamani-şəbabım; Alınmaz sualım, verilməz cavabım.
□ Şəbabətə yetmək – gənclik dövrünə yetmək (ayaq basmaq), cavanlıq dövrü başlamaq. Cavan qızın sinni şəbabətə yetmişdi.
Zahir və batində çocuqluq əsərləri məhv olub gedirdi.