LƏBBADƏ

is. [ ər. ]
1. köhn. bax aba 1
[Molla Xəlil] uzun ləbbadəsinin ətəklərini yelləndirə-yelləndirə o baş-bu başa gəzinir, qalın bir qaranlığa bürünən kəndə baxırdı. S.Hüseyn.
[Axund] qara gecə ləbbadəsini ehmalca çiyninə salıb, dəhlizə çıxdı. Mir Cəlal.

2. məc. Uzun, enli, biçimsiz paltar haqqında. Əynindəki palto deyil, ləbbadədir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • LƏBBADƏ ləbbadə bax 1. xələt 1; 2. aba I
LƏBALƏB
LƏBBEYK
OBASTAN VİKİ
Ləbbadə
Ləbbadə — çiyinüstü üst gödəkçəsi. Sırıqlı və astarlı olur. Ləbbadənin yaxası açıq olub, bel hissədə bağ ilə bağlanır. Ləbbadənin beldən bir qədər aşağıda yan tərəflərində qısa çapığı olur. Qolu qısa, dirsəyə qədərdir. Qoltuq yeri açıq biçilir. Ləbbadə tirmə, məxmər və müxtəlif zərli parçalardan tikilib, yaxası, qolunun ağzı və ətəyi zərif baftalarla bəzədilir.

Digər lüğətlərdə