RƏFAQƏT

is. [ ər. ] Yoldaşlıq, dostluq.
Yox ikən sənlə bir rəfaqətimiz; Nərədəndir bu rütbə hörmətimiz?! M.Ə.Sabir.
Yoxdur insafü sədaqət bizdə; Nə də düz-doğru rəfaqət bizdə. A.Səhhət.

□ Rəfaqət etmək1) yoldaşlıq etmək.
[Xədicəyə] rəfaqət edəcəkdim. S.Hüseyn;

2) məc. həmişə bir yerdə olmaq, bərabər olmaq, müşayiət etmək.
RƏF₁
RƏFEDİCİ

Digər lüğətlərdə

ва́режка и́диш многопла́нный переляга́ть подтыка́ние прируба́ться проднева́ть томага́вковый артилле́рия загорячи́ться мама́ев механисти́чность подбо́ра рефлекти́вный сли́ток со́вестить утиха́ть нахтыш knock-down-and-drag-out red tapism впереди запыхаться кортеж намотка обязательно