TƏBİƏTƏN

zərf [ ər. ] Xilqətcə, fitrətən, yaradılışında.
[Fərman] təbiətən diribaş yaranmışdı. Ə.Sadıq.

// Ba x təbiətcə.
Şirzad bilirdi ki, Rüstəm kişi təbiətən məğlub olmağı, ikincilər cərgəsində oturmağı, dalda qalıb ayağını sürüməyi sevmir. M.İbrahimov.
İsmayılzadə təbiətən diplomatik hiylələrə yad bir adamdı. M.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBİƏTƏN keyfiyyətcə — mahiyyətcə
  • TƏBİƏTƏN xasiyyətcə
TƏBİƏTÇİ
TƏBİƏTŞÜNAS

Digər lüğətlərdə

ви́шенка компрадо́р многогра́нно моло́денькая отбыва́ние пило́тский то́ркаться алкого́лик выходно́й неодухотворённый ра́тман сенсуали́ст спеси́вый топо́рщиться шоболтать cont'd Geist loosey-goosey prithee Pythia transonic typecast woundily полимерный чувствоваться