TƏBİƏTƏN

zərf [ ər. ] Xilqətcə, fitrətən, yaradılışında.
[Fərman] təbiətən diribaş yaranmışdı. Ə.Sadıq.

// Ba x təbiətcə.
Şirzad bilirdi ki, Rüstəm kişi təbiətən məğlub olmağı, ikincilər cərgəsində oturmağı, dalda qalıb ayağını sürüməyi sevmir. M.İbrahimov.
İsmayılzadə təbiətən diplomatik hiylələrə yad bir adamdı. M.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBİƏTƏN keyfiyyətcə — mahiyyətcə
  • TƏBİƏTƏN xasiyyətcə
TƏBİƏTÇİ
TƏBİƏTŞÜNAS

Digər lüğətlərdə

гололёд курно́й надгла́зный павли́ный пове́риться предостерега́тельный скла́дчица стезя́ ху́же всего́ я́хтенный мо́йщица палени́на подка́шивать скобле́ние судо... увола́киваться центра́льный джаз alluvia drawing-compass film-maker spindrift clouds testing космы назваться