TƏBƏƏ

is. [ ər. “tabe” söz. cəmi] Bir dövlətə tabe olan, onun vətəndaşı olan əhali, adam. İran təbəəsi.
[Qoca:] Hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkildi. Çəmənzəminli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBƏƏ təbəə bax vətəndaş
TƏBƏDDÜLAT
TƏBƏƏLİK

Digər lüğətlərdə

альтруи́ст заби́вка перепыта́ть санба́т токси́ческий засти́рываться надёргивать отзва́нивать разора́ться с ве́дома сто́йбищный тандемный тела earth-balls Omsk self-direction spinach beet syndicalist абхазец выжимка выщелачивание истинный мясорубка питомец смекать