TƏBƏƏ

is. [ ər. “tabe” söz. cəmi] Bir dövlətə tabe olan, onun vətəndaşı olan əhali, adam. İran təbəəsi.
[Qoca:] Hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkildi. Çəmənzəminli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBƏƏ təbəə bax vətəndaş
TƏBƏDDÜLAT
TƏBƏƏLİK

Digər lüğətlərdə

а́мба локтево́й микропроце́ссорный отслоня́ться перемусо́лить пра́дед продуби́ть брю́чина нахо́дчиво озабо́ченный отрепети́ровать сталакти́т звизнуть dishonorable hallucinator incompetent raker trinity изменяться индеец ковбой надламывать непьющий предусмотреть счищать