ZABİTƏLİ

sif. Zabitəsi olan, nizam və intizam tələb edən, çox ciddi və tələbkar olan, nüfuz və təsir gücünə malik olan. Zabitəli adam. Zabitəli müəllim. Zabitəli müdir.
– Zərrintac xanım … dönüb zabitəli bir əda ilə Alagözü çağırdı. S.Rəhimov.
Bəlkə, Həpir özünü zabitəli (z.) hiss etdirmək üçün qəzəblə gəlirdi? Mir Cəlal.
Qız da nə isə başqa milis işçilərindən bir az seçilən bu zabitəli oğlana baxıb gülümsündü. H.Seyidbəyli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ZABİTƏLİ zabitəli bax 1. tələbkar 1; 2. intizamlı
  • ZABİTƏLİ tələbkar — ciddi

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • ZABİTƏLİ ZABİTƏLİ – YUMŞAQ Qız da nə isə başqa milis işçilərindən bir az seçilən bu zabitəli oğlana baxıb gülümsündü (H
ZABİTƏ
ZABİTƏLİLİK

Digər lüğətlərdə

досу́жный еле́йность заспирто́вывать кожа́н отлупля́ться о́ченно разме́ренно ровнёшенько срам ужа́ривание бело́ прису́тствие разо́хаться уводи́ть дыбун ромб экстренный buy-out mincemeat Muntz metal sketch-book банковый незаконченный песнь похристосоваться