ZABİTƏ

is. [ ər. ]
1. Qayda, qanun, nizam, intizam.
[Divanbəyi:] Barı bu işin şükranəsinə nizamə tabe olun, əgərçi heç nizamı və zabitəni anlamırsınız. M.F.Axundzadə.

2. Başqalarına nüfuz və təsir etmə, özünə qarşı hörmət oyandırma qabiliyyəti; nüfuz, ciddiyyət. Onun heç zabitəsi yoxdur.
– Getgedə Müqim bəy Cavanşirin zabitəsi birə yüz artır, o, sürtülüb yağlanan bir qılınc kimi bərq verirdi. S.Rəhimov.
Xanpərinin zabitəsi əskilir, inadı azalırdı. Ə.Vəliyev.
[Sultan:] …Bu gündən belə mənim qaradinməzliyim, nə də zabitəm səni çəkindirməməli, əl-qolunu bağlamamalıdır. İ.Hüseynov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ZABİTƏ zabitə bax 1. intizam 1; 2. nüfuz
  • ZABİTƏ nüfuz — ciddiyyət
  • ZABİTƏ qayda — qanun — nizam — intizam
ZABİT
ZABİTƏLİ

Digər lüğətlərdə

единодержа́вно засели́ть курпе́йчатый неупла́тный опи́ливать подслужи́ть размо́лвка соотнести́ форстери́т вью́шка грузови́к да́вывать меха́ника мецка́ль отира́нье перешвыря́ть рогу́лина терни́стый кочан метафизика онава рокан необстреливаемый присоска транзисторный